هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از سعدی، زیبایی و جذابیت معشوق را توصیف می‌کند و عشق و فداکاری شاعر را به تصویر می‌کشد. شاعر از معشوق به عنوان موجودی بی‌نظیر و جذاب یاد می‌کند که حضور او زندگی را ارزشمند می‌سازد. همچنین، شاعر به امید و شادمانی به عنوان راهی برای دفع غم اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل ۶۰۸

ای سرو حدیقه معانی
جانی و لطیفه جهانی

پیش تو به اتفاق مردن
خوشتر که پس از تو زندگانی

چشمان تو سحر اولین اند
تو فتنه آخرالزمانی

چون اسم تو در میان نباشد
گویی که به جسم در میانی

آن را که تو از سفر بیایی
حاجت نبود به ارمغانی

گر ز آمدنت خبر بیارند
من جان بدهم به مژدگانی

دفع غم دل نمی‌توان کرد
الا به امید شادمانی

گر صورت خویشتن ببینی
حیران وجود خود بمانی

گر صلح کنی لطیف باشد
در وقت بهار و مهربانی

سعدی خط سبز دوست دارد
پیرامن خد ارغوانی

این پیر نگر که همچنانش
از یاد نمی‌رود جوانی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۶۰۷
گوهر بعدی:غزل ۶۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.