مرا بی تو راحت الم می نماید
وگر شادمانی ست غم می نماید

سفالِ سگانِ گدایانِ کویت
به چشمم به از جام جم می نماید

خیال دهانت به شهر وجودم
طریقی ز ملک عدم می نماید

خجل شد مه نو ز ابروی شوخت
به مردم از آن روی کم می نماید

خیالی به جور از تو رخ برنتابد
که در عشق ثابت قدم می نماید