شمع می گفت به پروانه شبی در محفل
که مرا نیز بر احوال تو می سوزد دل

سرورا در غم هجر تو ز بس گریه و آه
عمر بر باد شد و پای فرو رفت به گل

غنچه بر نقش دهان تو به ده دل نگران
گل سیراب ز روی تو به صد روی خجل

عاشق صورت مطبوع تو را نیست خبر
کز چه آب است و چه گِل صورت خوبان چگل

اشک بر خاک درت می رود و دارم چشم
کز درِبار تو محروم نگردد سایل

گفتم از مشکل عشق تو خیالی به فسون
جان تواند که بَرَد؟ گفت چه دانم مشکل