هوش مصنوعی: شاعر در این متن عاشقانه، از عشق و علاقه‌ی خود به معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که با یافتن راهی به سوی او، بهشت را در حضورش یافته است. او از التماس نگاه معشوق و ادب در برابر او سخن می‌گوید و در نهایت، اشک‌های خود را نثار قدم‌های معشوق می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و ادبی است که درک آن برای سنین پایین‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده‌تر، مناسب مخاطبان با سطح درک بالاتر است.

شمارهٔ ۳۰۰

ما به فکر دهنت ذوق شکر یافته ایم
جُسته از غیب نشانی و خبر یافته ایم

ما به کوی تو دری یافته ایم از فردوس
چیست فردوس به کوی تو که در یافته ایم

التماس نظر از لطف تو داریم آری
تا بدانند که ما نیز نظر یافته ایم

ادب آن است که بر رهگذرت خاک شویم
چون مراد خود از این راهگذار یافته ایم

آخرالامر نثار قدمت خواهد شد
درّ اشکی که به صد خون جگر یافته ایم

گر شوی رنجه به سر وقت خیالی وقت است
ز آن کش از چشم تو درعین خطر یافته ایم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.