هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و وفاداری خود به معشوق می‌گوید و از درد هجران شکایت می‌کند. او با وجود تمام رنج‌ها، همچنان به امید دیدار معشوق دعا می‌کند و عشق خود را به او ابراز می‌دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۳۰۶

مرا که بر سر کویت سگ وفا دارم
ز در مران که در این باب کارها دارم

بدان هوس که به سر وقت من رسی روزی
ز پا فتاده ام و دست بر دعا دارم

تو را که در غم هجران نبوده ای چه خبر
که بر دل از غم هجران تو چه ها دارم

چو باد خوشدل از آنم که هرکجا هستم
تو را که سرو روان منی هوا دارم

اگر شوم چو خیالی ز خویش بیگانه
روا بوَد چو خیال تو آشنا دارم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.