لطفی که می کند به محبّان عذار او
معلوم می شود همه از روی کار او

از عین مردمی ست که مشغول کار ماست
چشمش که ناز و فتنه و شوخی ست کار او

با آن که خاک رهگذرش رُفته ام به چشم
شرمنده ام هنوز من از رهگذار او

سرگشته از چه ایم چو بیرون نمی نهیم
پرگاروار پا ز خط اعتبار او

از بس که اشک ریخت خیالی ز دیده، نیست
فرقی میان دامن بحر و کنار او

«خیالی بخارایی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir