ای تیرِ غمت را دل عشّاق نشانه
خلقی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه

هرکس به زبانی سخن عشق تو راند
عاشق به سرود غم و مطرب به ترانه

مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه

افسون دل افسانهٔ عشق است دگرنه
باقی به جمالت که فسون است و فسانه

تقصیر خیالی به امید کرم تست
باری چو گنه را به ازاین نیست بهانه