مرا ای مه اگر دیوانه گفتی
نمی رنجم زتو یارانه گفتی

به زلف و عارضش گفتی غم خویش
شبی بود و چراغ افسانه گفتی

غمش گفتی درون سینهٔ ماست
نشان گنج در ویرانه گفتی

ز ریش دل حکایت کردی ای اشک
خبرها از میان خانه گفتی

گدایِ کوی ما گفتی خیالی ست
تعالی الله که درویشانه گفتی