هوش مصنوعی: این متن به دشواری‌های عشق و ناهمخوانی‌های موجود در جهان می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که عاشقان با افراد خوب آشنا نمی‌شوند، پرواز پشه با سیمرغ دشوار است، و مرغ شب نمی‌تواند خورشید را ببیند. همچنین، جدایی جسم و جان اجتناب‌ناپذیر است، اما جدایی از معشوق سخت‌تر است. متن به ناتوانی‌ها و ادعاهای بی‌اساس نیز اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که ادعای بزرگی بدون داشتن صلاحیت بی‌معناست.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۱۱۱

با نکویان عاشقان را آشنائی مشگلست
پشه را پرواز با فر همائی مشگلست

مرغ شب را دیدن مهر منیر آمد محال
از گدای ره نشینی پادشائی مشگلست

جسم و جان را لاجرم روزی جدائی اوفتد
لیکن از جانان دل و جان راجدائی مشگلست

بگسلد هر قید را سرپنجه دست اجل
لیک عاشق را زعشق تورهائی مشگلست

قطره ناچیز را گو لاف عمانی مزن
دعوی خورشیی و جرم سهائی مشگلست

مدعی را گو مزن دم از مقامات علی
نیست را البته لاف از کبریائی مشگلست

گرچه از خون نافه در ناف غزال آمد پدید
لیک هر خون را دم از مشک ختائی مشگلست

شبنمی با خورنمی تابی دم از هستی مزن
زاغی و با طوطیت این ژاژخائی مشگلست

مرده ی مرده تو را با معجز عیسی چکار
بنده ی بنده تو را لاف خدائی مشگلست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.