هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از عناصری مانند موسیقی، شراب، عشق، و مفاهیم صوفیانه استفاده می‌کند. شاعر از زیبایی‌های دنیوی و معنوی سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند عشق الهی، تسخیر دل، و حیرت در برابر هستی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات به شراب و می‌خانه دارد که برای سنین پایین‌تر مناسب نیست.

شمارهٔ ۱۳۷

مطرب این شور که در پرده عشاق نواخت
زهره از رشک بوجد آمد و بربط بنواخت

سرو دستار گر انداخته صوفی چه عجب
ساقی از این می ممزوج که در جام انداخت

خسر و حسن تونازم که بجولانگه ناز
بر سر ماه و خور از غالیه پرچم انداخت

حیرتم از چه نظر از من و دل باز گرفت
آن که کار دو جهانرا بنگاهی میساخت

غمزه مست بتسخیر دو گیتی کافیست
ترک چشمت زدو س تیغ دو ابرو زچه آخت

خال و زلف و مژه همدست پی غارت دل
لشکر کفر بتسخیر مسلمانان تاخت

حاش لله که زند او در دیگر همه عمر
تا که آشفته در پیر خرابات شناخت

پیر میخانه توحید علی دست خدا
کز تف تیغ خس و خار جهانرا پرداخت

وقت آنست کش اکسیر زنی بر مس قلب
زآنکه در بوته مهر تو همه عمر گداخت

مانده در شش در حیرت برهانش زکرم
جز قمار غم تو با دگری نرد نباخت
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.