هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات پرشور و عاشقانه‌ای است که با مضامینی مانند عشق، حسرت جوانی، یادآوری گذشته، و ارادت به علی(ع) همراه است. شاعر از هوای جوانی، حزن یعقوب برای یوسف، و عشق به لاله‌رخان سخن می‌گوید و در نهایت به مهر علی(ع) و آرامش در سایه شهنشاه عالم اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عرفانی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی و تاریخی نیاز به درک بالاتری از ادبیات و فرهنگ دارد.

شمارهٔ ۱۳۹

پیرانه سر هوای جوانی بسر مراست
وزآن هوا هوای جوانی پسر مراست

یعقوب وش ببیت حزن چشم خونفشان
در شاهراه مصر بیاد پسر مراست

گر آئیم بمهمان جانت بخوان نهم
از خون دل بدست همین ما حضر مراست

ای ترک غمزه سینه مردم مکن هدف
آخر نه دیده وقف بتیر نظر مراست

دلرا هوای گشت و گل و لاله زار نیست
تا داغ عشق لاله رخان بر جگر مراست

از برق خانه سوی بهارم چه منت است
زآه سحر بسینه و دل تا شرر مراست

مهر علیست میوه نخل مراد و بس
از باغ روزگار همین یک ثمر مراست

آشفته زآفتاب قیامت مرا چه غم
تا سایه شهنشه عالم بسر مراست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.