هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که از عشق و فراق، درد و رنج عاشق، و مقایسه‌های زیبا بین عشق زمینی و عشق الهی سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند صبر، فداکاری، و تمکین در عشق دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات و استعاره‌های به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارند.

شمارهٔ ۱۵۰

هر کرا خسرو دل در گرو شیرین است
باغ فردوس دلش منزل حور العین است

خاک فرهاد چه بر باد دهی ای خسرو
که برآمیخته خاکش بغم شیرین است

عنکبوتست که در پرده مگس صید کند
آنکه بی پرده کبوتر ببرد شاهین است

آه اگر دست بخون دگران آلاید
آنکه سر پنجه اش از خون دلم رنگین است

خار پشتست و مغیلان شب هجرم بستر
گر زدیبا و حریرم همه شب بالین است

نوبهارم زفراق تو دهد رنگ خزان
گر بدیماه بود وصل تو فروردین است

بوی لیلی بسر تربت مجنون چو رسید
خیزد و گوید روح الله منظور این است

شاه بیعشق گدائیست بسی بی تمکین
گرچه درویش بود عاشق با تمکین است

بدعا خواسته آشفته چو وصلت از خدا
همه شب ذکر ملایک بسما آمین است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.