هوش مصنوعی: این متن شعری است که از درد فراق و عشق سخن می‌گوید. شاعر از دوری معشوق و رنج‌های ناشی از آن می‌نالد و به عشق خود به معشوق افتخار می‌کند. همچنین، از رقابت با رقیب و حسدهای ناشی از آن شکایت دارد. در پایان، شعر به مدح علی(ع) و عشق به آستان او می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۲۲۳

دریغ و درد که جان را سر مهاجرت است
قمر ببر مه ما را سر مسافرت است

مرا نه جاه و نه مالی بود نه فضل و کمال
بود زعشق گرم بر جهان مفاخرت است

تو را رقیب بود دررکیب و وه که مرا
بجان و دل زفراق و حسد مصادرت است

تمام حیرت از آمیزش رقیبم و تو
که دیو را به پری از کجا معاشرت است

شراب نقد گرفت این و کوثر آن نسیه
میان زاهد و دردی کش این مشاجرت است

زاشتیاق تو من زنده ام چو خضر بآب
چرا تورا زمن خسته دل مسافرت است

نه هر کسی است بکس در زمانه مستظهر
بحسن روی تو عشق مرا مظاهرت است

رقیب وصل تو میجست و من رضای تو را
میان بوالهوس و عاشق این مغایرت است

بذکر اهل دل و در مذاکره طلاب
بیاد عشق تو آشفته را مذاکرت است

نوای راست بخوان مطرب از مدیح علی
که از نوای دگر طبع را مزاجرت است

کبوتر حرمم لیک عازم سفرم
بآستان تو جان را سر مجاورت است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.