هوش مصنوعی: این متن عرفانی و عاشقانه به زبان شعر بیان شده است و مفاهیمی مانند عشق الهی، فنا در معشوق، رنج‌های عشق و ستایش معشوق را در بر می‌گیرد. شاعر از شعله‌های درونی خود، عشق به معشوق و تأثیرات آن بر جهان سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به حضرت علی (ع) و جایگاه ویژه‌ی ایشان دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات مذهبی و فلسفی موجود در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۶۱

آئی چو در قیامت محشر بهم برآید
از شعله وجودت دود از عدم برآید

کوی تو گر بکاوند از نقش پای عشاق
تا هفتمین زمین هم نقش قدم برآید

گفتی که دم فروبند تا کام گیری از من
لب بسته ام زشکوه ترسم که دم برآید

میگفت پیر دهقان با عاشقان که هرگز
نخل و فامکارید کز او ندم برآید

رسوا شدیم و شادیم زیرا که در حقیقت
رسوائی آورد عشق شادی زغم برآید

رحمی به نیم جانم ای شخ کمان خدا را
گر تیر تو براید جان نیز هم بر آید

پیران برای تعظیم خم کرده پشت پیشت
با سر پی سجودت طفل از رحم برآید

غیر از علی در امکان آشفته کس ندیده
کز حادثی بدوران فعل قدم برآید

آتش بعالم افتاد از آتش درونم
نبود عجب کزاین سوز دود از قلم برآید
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.