کسی سر از قدم یار برنمیگیرد
که جان دهد دل از این کار برنمگیرد

تو برق عالم اسراری و عجب که زتو
شرر به پرده اسرار برنمیگیرد

عبث بچشم تو گفتم که خون خلق مخور
که مست عادت هشیار برنمیگیرد

بتن چو بار گرانست جان بگو جانان
چرا زدوش من این بار برنمیگیرد

بزن تو تیغ بسر مدعی که من سپرم
به تیغ یار دل از یار برنمیگیرد

چرا که سوز درونست همچو شمع بدل
عجب که شعله بیک بار برنمیگیرد

مگو که کشته تیغ تو جان بسختی داد
که دل زلذت دیدار برنمیگیرد

اگر بدوزخ آشفته را بسوزانی
که دل زحب ده و چار برنمیگیرد

«آشفتهٔ شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir