ماه در زلف سیاهش نگرید
در شب تیره بماهش نگرید

کعبه حاجی بشناسد زحجر
زیر مو خال سیاهش نگرید

زد علم خطت و حسنت بگریخت
عاشقان گرد سپاهش نگرید

زلف چوگان و سر مشتاقان
همچو گو بر سر راهش نگرید

از کمان ابروی او پرسیدی
در دلم تیر نگاهش نگرید

مه و خور سوخت زدرد دل ریش
بر دل خسته و آهش نگرید

گشتی آشفته بپاداش وفا
دوستان جرم و گناهش نگرید

شاهدم پنجه خون آلود است
کرده حاشا بگواهش نگرید

من زمحشر بگریزم به نجف
اهل معنی به پناهش نگرید