هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که به موضوعات عشق، شیدایی، وصف معشوق، انتقاد از صوفیان ریاکار و بیان حالات عاشقانه می‌پردازد. شاعر از عشق بی‌قرار، زیبایی معشوق و ناپایداری دنیا سخن می‌گوید و تأکید دارد که عشق واقعی نیازمند شیدایی و از خودگذشتگی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین ممکن است برخی از اشارات انتقادی یا عرفانی برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۴۸۳

عاشق آنست که در هجر شکیبا نشود
گر شکیبد بشبی باز بفردا نشود

گو بگردن ننهد سلسله زلف بتان
هر که او خواهد دیوانه و شیدا نشود

دیدمش خرقه و دستار بمیخانه گرو
صوفی شهر که میخواست که رسوا نشود

گرچه اسباب طرب جمله مهیاست مرا
بی تو ای شمع چگل عیش مهیا نشود

بعد از این فکر خردمندی و دانش دارم
فتنه پشم تو گر رهزن دانا نشود

خواست گل جامه برنگ تو بپوشد در باغ
هر که در کسوت زیبا شد زیبا نشود

گر چمد در چمن و سر بکشد بر افلاک
سرو چون قامت رعنای تو والا نشود

مده آن گوهر یکدانه بدست غیار
خواهی ار دیده عشاق تو دریا نشود

نکنی سود دلا در سفر عشق بتان
تا متاع دل و دینت همه یغما نشود

سر آشفته رودگر بسر سودایت
محو صرف غمت او را زسویدا نشود

زاغ طوطی نه و روبه نشود شیر ژیان
مدعی چون علی عالی اعلا نشود
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.