سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۷
برو به گوهر
از آتش عشق شمعی افروخته اند
پروانهٔ جان عاشقان سوخته اند
در مجمر سینه عود دل می سوزد
آتشبازی به عاشق آموخته اند
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۹
برو به گوهر
ملک و ملکوت با هم آمیخته اند
نقد جبروت بر سرش ریخته اند
کردند طلسمی به جمال و به کمال
آنگه به در گنج خود آویخته اند
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۰
برو به گوهر
خاک در میخانه مگر بیخته اند
کاین گرد و غبار را بر انگیخته اند
یا ماه رخان خطهٔ ماهانند
کز زلف عبیر در جهان ریخته اند
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۱
برو به گوهر
هر باده که از حضرت الله دهند
بی منت ساقی به سحرگاه دهند
خواهی که کمال معرفت دریابی
از خود بگذر تا به خودت راه دهند
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۲
برو به گوهر
رند آن باشد که میل هستی نکند
وز خویش گذشته خودپرستی نکند
در کوی خرابات مغان رندانه
می نوش کند مدام و مستی نکند
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۳
برو به گوهر
بی اسم کسی درک مسما نکند
نام ار نبود تمیز اشیا نکند
عقل ار چه مصفی و مزکی باشد
ادراک اله جز به اسما نکند
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۵
برو به گوهر
درویش و گدا مرتبهٔ جان چه کند
می می نوشد مدام او نان چه کند
یاری که محب حضرت جانان است
ای یار عزیز من بگو جان چه کند
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۶
برو به گوهر
یاری که مدام این سخن را خواند
معنی کلام عارفان را داند
آئینه اگر چه می نماید تمثال
در ذات نماینده اثر نتواند
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۷
برو به گوهر
در عشق تو شادی و غمم هیچ نماند
با وصل تو سود و ماتمم هیچ نماند
یک نور تجلی تو ام کرد چنان
کز نیک و بد و بیش و کمم هیچ نماند
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۸
برو به گوهر
هر دل که به ذوق سرمدی خواهد بود
در دایرهٔ محمدی خواهد بود
آن یار که مذهب حسینی دارد
او طالب سرّ احمدی خواهد بود
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۹
برو به گوهر
فقری که از او غنای مطلق آید
گر زان که طلب کنی به جان می شاید
من فقر همی جویم و آن خواجه غنا
از خواجهٔ ما فقر و غنا می آید
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۱
برو به گوهر
تا با تو توئی بود دوئی خواهد بود
ای یار دوئی هم ز توئی خواهد بود
چون تو ز توئی وز دوئی وارستی
در ملک یکی کجا دوئی خواهد بود
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۳
برو به گوهر
این لطف نگر که حق به موسی بنمود
در صورت نار نور معنی بنمود
آئینهٔ اعیان چو وجود از وی یافت
هر حسن که بود آن تجلی بنمود
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۴
برو به گوهر
انسان خوشی محققی پیش آید
صد دل به دمی ز دلبران برباید
آن نور دو چشم نعمت الله بود
حق بیند و حق به مردمان بنماید
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۵
برو به گوهر
هستی یکیست آنکه هستی شاید
این هستی تو به هیچ کاری ناید
رو نیست شو از هستی خود همچون ما
کز هستی تو هیچ دری نگشاید
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۶
برو به گوهر
عینی به ظهور عین ها بنماید
در هر عینی عین به ما بنماید
در جام جهان نما نماید به کمال
در وی نظری کن که تو را بنماید
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۷
برو به گوهر
بلبل مست است و بوی گل می بوید
دل داده به ما و دلبرش می جوید
این قول خوشی که تو ز سید شنوی
بشنو بشنو که او ز او می گوید
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۸
برو به گوهر
بلبل سخن از زبان گل می گوید
مستست و حدیث گل و مل می گوید
دریاب رموز نعمت الله ولی
جزویست ولی سخن ز کل می گوید
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۹
برو به گوهر
چون یوسف باد در چمن می آید
بوئی ز زلیخا سوی من می آید
یعقوب دلم نعره زنان می گوید
فریاد که بوی پیرهن می آید
شاه نعمت‌الله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۰
برو به گوهر
آن روز که کار وصل را ساز آید
وین مرغ ازین قفس به پرواز آید
از شه چو صفیر ارجعی گوش کند
پرواز کند به دست شه باز آید