سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۵۹۸۲ گوهر پیدا شد:
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۶
برو به گوهر
از دست تو در ساغر جانم خونهاست
وز عشق تو دل چو پرده قانونهاست
گویند که این باده افیون زهر است
زهر است و لیک حسرت افسونهاست
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۰
برو به گوهر
اشراق همه جهان پر افسانه ماست
از ساغر عشق عقل دیوانه ماست
دیوان خرد کتابت خامه ماست
نه طاق فلک رواق کاشانه ماست
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۵
برو به گوهر
باد سحر از آه دم سرد من است
مصر غم عشق جان پر درد من است
در دشت مصیبت و بیابان بلا
چندان که نگاه می کنی گرد من است
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۶
برو به گوهر
بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت
بت کام از آن سرو قباپوش گرفت
خواهم که تمام عمر در برگیرم
آن بت که شبی ترا در آغوش گرفت
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
برو به گوهر
برهان محبت نفس سرد من است
عنوان نیاز چهره زرد من است
میدان وفا دل جوانمرد من است
درمان دل سوختگان درد من است
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۴۱
برو به گوهر
تابان قدح از رخ دلارام من است
یا باده آفتاب در جام من است
نیرنگ تو یا منم که از دولت عشق
عنقای وصال دوست در دام من است
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۴۲
برو به گوهر
جانم در سینه بر رخ غم بسته ست
در زاویه تن چو بلا بنشسته ست
گوئی که ز سنگ عشق پای دل من
چون پشت مراد از فلک بشکسته ست
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۴۸
برو به گوهر
چوگان غمم من و بلاگوی من است
خجلت زده آتش از تف روی من است
دهقان غم عشقم و خونابه چشم
چون آتش بگداخته در جوی من است
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
برو به گوهر
خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت
وز ناله تلخ من جهان نوش گرفت
از وصل تو عاقبت در آغوشم بود
رفتی و مرا بلا در آغوش گرفت
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۵۶
برو به گوهر
در کین کس این چه رخ بر افروختن است
جانها خود از آتش تو سوختن است
خونریزی ما به غمزه تعلیم مکن
کی شعله کشی به آتش آموختن است
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۵۷
برو به گوهر
دل بازدیده گوی چوگان بلاست
بازم مژه از تو نوک پیکان بلاست
آن جلوه جاودانه دیدم گفتم
جولان سمند عشق و میدان بلاست
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۵۸
برو به گوهر
در سینه من که او شبستان وفاست
این دانه غم دل است یا تخم جفاست
این عمر من است یا شرر زار غم است
وین چشم من است یا کمینگاه بلاست
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۵۹
برو به گوهر
دریای بلاخوی جبین دل ماست
خاکستر محنت از زمین دل ماست
بر تیغ تو چون دست نثار افشانیم
جان رقص کنان در آستین دل ماست
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۶۲
برو به گوهر
دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست
پائی که ره وصل به سر می پیوست
زان دست کنون در غم دل دادم پای
زان پای کنون بر سر دل دادم دست
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۶۳
برو به گوهر
دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت
شادی جهان جای غم یار گرفت
اکنون خجل است از آنکه مرآت وجود
بی صیقل عشق دوست ز نگار گرفت
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
برو به گوهر
عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت
سودای تو بوم و برم اندیشه بسوخت
از آتش هجر عافیت سوز بپرس
کاین صاعقه نخل عمر تا ریشه بسوخت
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۷۰
برو به گوهر
عشقی که زمن دود بر آورد این است
خون می خورم و بعشق در خورد این است
اندیشه آن نیست که دردی دارم
اندیشه به تو نمیرسد درد این است
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۷۱
برو به گوهر
عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت
یا بر دل خود فراق تو آسان داشت
گویند بدار دست از او تا برهی
تو جان منی دست ز جان نتوان داشت
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۷۲
برو به گوهر
عشق تو که از آتش غیرت افروخت
هر مایه که داشتم به جز یاد تو سوخت
آسوده روم به گور و خسبم کاین دل
از هر غم تو هزار شادی افروخت
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۸۰
برو به گوهر
هر درد کزو دیده دوران خیره ست
در دوده کرمان و جودم زیره ست
گر کوکبی اندر فلک بخت من است
همچون شب هجر و روز حسرت تیره ست