سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۴۳۴۸ گوهر پیدا شد:
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۶۹
برو به گوهر
گر قرب خدا می طلبی دلجو باش
وندر پس و پیش خلق نیکوگو باش
خواهی که چو صبح صادق‌القول شوی
خورشید صفت با همه کس یک رو باش
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۷۰
برو به گوهر
شاهی‌طلبی برو گدای همه باش
بیگانه زخویش و آشنای همه باش
خواهی که ترا چو تاج بر سر دارند
دست همه گیر و خاک پای همه باش
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۷۱
برو به گوهر
چون شب برسد ز صبح خیزان می باش
چون شام شود زاشک ریزان می باش
آویز در آنکه ناگزیرست ترا
وز هر چه خلاف او گریزان می باش
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۷۵
برو به گوهر
دارم گنهان ز قطره‌ی باران بیش
از شرم گنه فگنده‌ام سر در پیش
آواز آید که سهل باشد درویش
تو در خور خود کنی و ما در خور خویش
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۷۶
برو به گوهر
در خانه ی خود نشسته بودم دل ریش
وز بار گنه فگنده بودم سر پیش
بانگی آمد که غم مخور ای درویش
تو درخور خود کنی و ما درخور خویش
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۸۰
برو به گوهر
ای بر سر حرف این و آن نازده خط
پندار دویی دلیل بعدست بخط
در جملهٔ کاینات بی سهو و غلط
یک عین فحسب دان و یک ذات فقط
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۹۹
برو به گوهر
هر نعت که از قبیل خیرست و کمال
باشد ز نعوت ذات پاک متعال
هر وصف که در حساب شرست و وبال
دارد به قصور قابلیات مل
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۰۶
برو به گوهر
در عشق چه به ز بردباری ای دل
گویم به تو یک سخن ز یاری ای دل
هر چند رسد ز یار، خواری ای دل
زنهار! به روی او نیاری ای دل
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۲۲
برو به گوهر
یا رب من اگر گناه بی حد کردم
دانم به یقین که بر تن خود کردم
از هرچه مخالف رضای تو بود
برگشتم و توبه کردم و بد کردم
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۲۸
برو به گوهر
آنان که به نام نیک می‌خوانندم
احوال درون بد نمی‌دانندم
گر زانکه درون برون بگردانندم
مستوجب آنم که بسوزانندم
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۳۴
برو به گوهر
هرگز نبود شکست کس مقصودم
آزرده نشد دلی ز من تا بودم
صد شکر که چشم عیب بینم کورست
شادم که حسود نیستم محسودم
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۵۱
برو به گوهر
تا ظن نبری کز آن جهان می‌ترسم
وز مردن و از کندن جان می‌ترسم
چون مرگ حقست من چرا ترسم ازو
من خویش پرستم و از آن می‌ترسم
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷۰
برو به گوهر
یا رب تو چنان کن که پریشان نشوم
محتاج برادران و خویشان نشوم
بی منت خلق خود مرا روزی ده
تا از در تو بر در ایشان نشوم
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷۷
برو به گوهر
دارم ز خدا خواهش جنات نعیم
زاهد به ثواب و من به امید عظیم
من دست تهی میروم او تحفه به دست
تا زین دو کدام خوش کند طبع کریم
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۸۳
برو به گوهر
افسوس که ما عاقبت اندیش نه‌ایم
داریم لباس فقر و درویش نه‌ایم
این کبر و منی جمله از آنست که ما
قانع به نصیب و قسمت خویش نه‌ایم
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۰۲
برو به گوهر
جانست و زبانست زبان دشمن جان
گر جانت بکارست نگه‌دار زبان
شیرین سخنی بگفت شاه صنمان
سر برگ درختست، زبان باد خزان
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۱۲
برو به گوهر
در درویشی هیچ کم و بیش مدان
یک موی تو در تصرف خویش مدان
و آنرا که بود روی به دنیا و به دین
در دوزخ یا بهشت درویش مدان
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۱۴
برو به گوهر
دنیا گذران، محنت دنیا گذران
نی بر پدران ماند و نی بر پسران
تا بتوانی عمر به طاعت گذران
بنگر که فلک چه میکند با دگران
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۱۷
برو به گوهر
قومی که حقست قبلهٔ همتشان
تا سر داری مکش سر از خدمتشان
آنرا که چشیده زهر آفاق زدهر
خاصیت تریاق دهد صحبتشان
ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۲۲
برو به گوهر
حاصل زدر تو دایما کام جهان
لطف تو بود باعث آرام جهان
با فیض خدا تا بابد تابان باد
مهر علمت مدام بر بام جهان