سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۱۹۶۶ گوهر پیدا شد:
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۶۱۶
برو به گوهر
آراسته آمد و چه آراستنی
دل خواست بعشوه و چه دل خواستنی
بنشست و شراب خورد و برخاست برقص
وه وه چه نشستی چه برخاستنی
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۶۲۱
برو به گوهر
ساقی نظری به بینوایی باری
گر باده نمیدهی صلایی باری
درمان منست یک نگه چون نکنی
از نیم نگه نیم دوایی باری
اهلی شیرازی : معمیات
بخش ۸ - اصیل
برو به گوهر
ساقیا بشکند صراحی تن
لب لعلت اگر بیابم من
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۵
برو به گوهر
ساقی می لعل قوت روح است مرا
دیدار تو خورشید صبوح است مرا
برخیز که در پای تو مردن نفسی
بهتر ز هزار عمر نوح است مرا
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۹
برو به گوهر
ساقی می ما ز عارض پر خوی تست
چشمت نرسد که چشمها در پی تست
سرچشمه فیض جز لب لعل تو نیست
صد خضر و مسیح جرعه نوش می تست
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۱۲
برو به گوهر
ساقی ببهشت اینهمه مشتاقی چیست
جنت می ساقی بود و باقی چیست
آنجاست می و ساقی آنجاست همی
پس درد و جهان به زمی و ساقی چیست
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۱۴
برو به گوهر
ساقی قدحی که شمع دل درنگرفت
تاز آتش می زندگی از سر نگرفت
آه از می لعلت که بدین باده ناب
هر کس که لبی نهاد لب برنگرفت
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۱۵
برو به گوهر
ساقی دل ما که شادی از غم نشناخت
جز جام می از نعیم عالم نشناخت
می ده که دم صبوح جانبخش دمیست
کس غیر مسیح قدر این دم نشناخت
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۲۰
برو به گوهر
ساقی به برم گر بت یاقوت لبست
ور آب خضر بجای آب عنب است
گر زهره بود مطرب و عیسی همدم
چون دل به بجا بود نه جای طرب است
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۲۴
برو به گوهر
ساقی بحیات جان کسی رهبر نیست
ور نیز به از می و ساغر نیست
می همدم ماست زانکه چون گرمی می
در آب حیات و چشمه کوثر نیست
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۳۲
برو به گوهر
ساقی می کهنه یار دیرین منست
بی دختر رز عیش نه آیین منست
گو حوریم مده که دل میطلبد « کذا »
همشیره رز که جان شیرین منست
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۳۵
برو به گوهر
ساقی که ز آفتاب رخ مستم کرد
چون ذره بلند میشدم پستم کرد
بگداخت چو زر زلاف هستیم تمام
چون نیست شدم بیک نظر هستم کرد
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۳۶
برو به گوهر
ساقی قدحی ورنه حزین خواهم مرد
مدهوش کنم ورنه چنین خواهم مرد
من باده پرست بوده ام تا بودم
این دین منست و من بدین خواهم مرد
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۳۷
برو به گوهر
ساقی قدحی که گر بتان ناز کنند
مستان به نیاز کار خود ساز کنند
چندان بدر میکده سر خواهم زد
کز غیب دری بروی من باز کنند
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۳۸
برو به گوهر
ساقی به بهشت اگر چه راهم بدهند
خواهم می از آن چشم سیاهم بدهند
این باده نه درخور گدایی چو منست
یکجرعه مگر بعشق شاهم بدهند
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۳۹
برو به گوهر
ساقی می اگر ز ساغر جم باشد
ور درد محبت از خم غم باشد
من بنده آنکسم که در دور فلک
بر هر چه نصیب اوست خرم باشد
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۴۵
برو به گوهر
ساقی بتو گر شویم همدم چه شود
زخم دل ما رسد بمرهم چه شود
زان بحر کرم که عالمی کامرواست
یکجرعه رسد به کام ماهم چه شود
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۴۷
برو به گوهر
ساقی چو بکف جام شرابی گیرد
از بهر دل جگر کبابی گیرد
جز ساقی ما که خضر راه کرم است
کس نیست که دست کس به آبی گیرد
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۴۸
برو به گوهر
ساقی فرح از ساغر می میباشد
عیش و طرب از نوای نی میباشد
دیوانه من از هجر توام عیب مکن
دیوانگی از برای کی میباشد
اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۵۲
برو به گوهر
ساقی چه صلاح از من مجنون آید
فکر از تو مگر باز بقانون آید
پر کن قدحی که پر تهیدست ودلیم
از دست و دل تهی چه بیرون آید