سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۳۵۹۳ گوهر پیدا شد:
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۴
برو به گوهر
خر نیست کسی که از جهان ناز خرد
یا عشوه این سپهر کجباز خرد
خود را بغم جهان چرا بفروشم
من بنده آن که از غمم باز خرد
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۵
برو به گوهر
اکسیر نظر ورای تعلیم بود
تعلیم درین ره سر تسلیم بود
خاک تن خوش زر کن از فیض نظر
تا در نظرت خاک زر و سیم بود
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۶
برو به گوهر
آسوده بود هر که کم آزار بود
آزار کننده خود دل افکار بود
آزاده بود هما که مرغان نکشد
شاهین که کشنده شد گرفتار بود
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۲
برو به گوهر
تا ظلمت محنت بنهایت نرسد
برق طرب از شمع هدایت نرسد
کی رو بدرستی ز شکست آرد ماه
تا کار شکستگی بغایت نرسد
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۳
برو به گوهر
هر صحبت مستیی خماری دارد
هر باغ خزانی و بهاری دارد
گنجیست چمن ز گل پر از زر لیکن
در هر بن خار خفته ماری دارد
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۷
برو به گوهر
خاکی که چو گرد گرد درها گردد
هیهات که سرمه نظرها گردد
سنگ سیهی که زیر پا خاک ره است
لعلی بشود که تاج سرها گردد
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۸
برو به گوهر
نو کیسه که همچو غنچه زرناک شود
گر کیسه گشاییش جگر چاک شود
آن زر که بسعی حاصل از خاک شده
چندان نخورد که عاقبت خاک شود
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۴
برو به گوهر
سهل است که مرد گوشه یی بگزیند
یا دامن صحبت از جهان برچیند
من بنده آنکسم که از صحبت خلق
برخیزد و کس بغیبتش ننشیند
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۸
برو به گوهر
مردم همه جوهری و صاحب نظرند
در دست تو گوهر هنر می نگرند
صد خرمن خود فروشی از بیهنران
صاحب هنران ببرگ کاهی نخرند
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۰
برو به گوهر
آنانکه بخوبی زنان مینازند
با صورت دیوار نظر میبازند
جز صورت دیوار چه خواهد بودن
شکلی که بسرخی و سفیدی سازند
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۱
برو به گوهر
دست تو بشاهدان عالم نرسد
ورهم برسد زور وزرت هم نرسد
قانع بیکی اگر شوی جمله تر است
ور جمله طلب کنی بجز غم نرسد
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۲
برو به گوهر
آدم که نتش سرای ویران باشد
تا در نگری خاک پریشان باشد
مد الفی که بر سر آدمی است
بر حرف وجودش خط بطلان باشد
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۴
برو به گوهر
این غره عمر عاقبت سلخ شود
گر صاحب عمر خسرو و بلخ شود
در غره بود غره بشیرینی عمر
چون سلخ شود ببین که چون تلخ شود
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۵
برو به گوهر
آن خواجه که خانه را بکهگل اندود
کهگل بسرا ماند و او خود فرسود
تن پرور بیعقل چه پرورد بناز
گویی که ثبات برگ کاهیش نبود
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۷
برو به گوهر
گردون که همیشه خاطر آزار بود
گر لطف کند هم نه بهنجار بود
یک جو ندهد ز هر چه در کار بود
چیزی که نبایدت بخروار بود
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۸
برو به گوهر
گلزار جهان که غیر خارش نبود
امید گلی ز نوبهارش نبود
صاحب نظر اعتبار کاهیش نکرد
کورست که چشم اعتبارش نبود
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۹
برو به گوهر
پیری که ز خستگی تنش تاب خورد
سودش ندهد اگر چه جلاب خورد
برگی که بموسم خزان زرد شود
ریز دز درخت اگر چه صد آب خورد
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۰
برو به گوهر
گردون تن ما چه خانه جان میکرد
از بهر چه ساخت چونکه ویران میکرد
اینخاک چه گل کرد؟ که هم خاک شود
وین جمع چه ساخت چون پریشان میکرد
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۲
برو به گوهر
بیگانه وشی که دیر دیرش بینند
به زانکه بدوستی دلیرش بینند
دریاب که گل بتازه روییست عزیز
خوارست بهفته یی که سیرش بینند
اهلی شیرازی : رباعیات
شمارهٔ ۳۳۵
برو به گوهر
نقش سخنم بنقش نقاش بود
جان است ولی نهان ز اوباش بود
روزی که اجل طلسم ما را شکند
این گنج نهان بر همه کس فاش بود