سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۷
برو به گوهر
ای گشته دلم ز آتش هجر تو کباب
باز آی من سوخته دلرا دریاب
چون چنگ مرا تو در بغل بودی از آن
گر کیسه تهی نبود می همچو رباب
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۸
برو به گوهر
ای ز آتش سودات دل اندر تب و تاب
وی عالم خاکیم ز عشق تو خراب
دارم ز غمت مردم چشمی چو حباب
دائم ز هوا خیمه زده بر سر آب
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۹
برو به گوهر
ای طاهر اسحق بیا و در یاب
کز آتش هجران تو دل گشت کباب
ما با تو در این رهیم و وامانده تریم
مردانه تو از پیش برفتی بشتاب
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳
برو به گوهر
جان برخی آنروز که آن در خوشاب
با بنده بصد ناز همی کرد عتاب
بس شب که در این هوس بروز آوردم
کانروز مگر شبی ببینم در خواب
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۴
برو به گوهر
بگذار که تا بوسمت ای جانان لب
کاندر خور صد هزار بوسست آن لب
تا میدهدم حسن تو پروانه عشق
بی گریه چو شمعم نبود خندان لب
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۵
برو به گوهر
سیمین ز نخست آن تویا شیرین سیب
یا رب چه خوش آمدم بدندان این سیب
آن خال نگر بر زنخ ساده او
چون نقطه عنبر زده بر سیمین سیب
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۶
برو به گوهر
گفتم که شنیدم که ترا زحمت تب
افتاد و مرا شد ز غمت روز چو شب
چون در دل سوزان منش هست مقام
نازک تنش ار گرم بود نیست عجب
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۴۷
برو به گوهر
در هجر بسی مکوش ای در خوشاب
کایام میان ما بصد جهد و شتاب
دوری فکند چنانک اندر همه عمر
خواهی که ببینی و نبینی جز خواب
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۹
برو به گوهر
ایعشوه دهان ترک شما کردم و رفت
رخ سوی در سخا کردم و رفت
چون بوی وفاتان نشنیدم همه را
در لعنت ایزدی رها کردم و رفت
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
برو به گوهر
آن سرو سهی که جاش در چشم منست
بی لعل لبش بحر گهر چشم منست
دیدم برهش بتازگی آب روان
و آن آب روان هنوز در چشم منست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۵
برو به گوهر
از کوی تو با دل حزین باید رفت
با غصه و قهر همنشین باید رفت
رفتیم ز پیش تو بجائی که مپرس
از خدمت مخدوم چنین باید رفت
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۶۸
برو به گوهر
آن زخم که بر چهره جانان منست
دردیست که پیوسته بدامان منست
نی نی غلطم بر رخ او زخمی نیست
آن زخم که دیده ایش بر جان منست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۰
برو به گوهر
ان روی چو افتاب در چشم منست
وانموی چو مشک ناب در چشم منست
دیدم بگه زوال خورشید رخش
زانلحظه هنوزم آب در چشم منست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۴
برو به گوهر
از روی تو با برگ سمن فرقی نیست
وز قد تو تا سرو چمن فرقی نیست
هر چند بشانه میکنی فرق دو نیم
از موی تو تا مشک ختن فرقی نیست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
برو به گوهر
ای آمده از جهان گزینم رویت
وی برده بغارت دل و دینم رویت
ترسم نبود که پیش رویت میرم
ترسم که بمیرم و نبینم رویت
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۷
برو به گوهر
آویختم ایجان دلکی در کویت
از طاق دو ابروت بیکتا مویت
تو جان منی و روشنست این همه را
کز تست حیاتم و نبینم رویت
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۶
برو به گوهر
آنمه سوی ما چون نظر سعد نداشت
با ما ز تحملات چیزی نگذاشت
خوشوقت دلم که گفتم انگار نبود
بر لوح ضمیر نقش انگاشت نگاشت
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۷
برو به گوهر
ای لعل لبت مایه ده آبحیات
بوسی بده از نصاب حسنت بزکات
دامن زمن اندر مکش ایجان و جهان
کز صحبت چوب بید نگریخت نبات
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۸
برو به گوهر
از لاله تر روی تو خوش رنگترست
وز سرو سهی قد تو خوش هنگترست
چون لاله نگین تست میگون لب تو
از حلقه جانم دهنت تنگترست
ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۹۱
برو به گوهر
ایگل خجل از عارض چون نسترنت
دل بسته آن پسته شکر شکنت
گفتی که نماز شام آیم بر تو
دیدیکه چو صبح اول آمد سخنت