و من كلام له عليه‌السلام قاله لأصحابه في ساحة الحرب بصفين
(به هنگام نبرد در جنگ صفيّن خطاب به سربازان خويش فرمود)

وَ أَيُّ اِمْرِئٍ مِنْكُمْ أَحَسَّ مِنْ نَفْسِهِ رَبَاطَةَ جَأْشٍ عِنْدَ اَللِّقَاءِ
هر كدام از شما در صحنۀ نبرد با دشمن، در خود شجاعت و دلاورى احساس كرد

وَ رَأَى مِنْ أَحَدٍ مِنْ إِخْوَانِهِ فَشَلاً
و برادرش را سست و ترسو يافت

فَلْيَذُبَّ عَنْ أَخِيهِ بِفَضْلِ نَجْدَتِهِ اَلَّتِي فُضِّلَ بِهَا عَلَيْهِ كَمَا يَذُبُّ عَنْ نَفْسِهِ
به شكرانۀ اين برترى بايد از او دفاع كند، آنگونه كه از خود دفاع مى‌كند

فَلَوْ شَاءَ اَللَّهُ لَجَعَلَهُ مِثْلَهُ
زيرا اگر خدا بخواهد او را چون شما دلاور و شجاع گرداند

إِنَّ اَلْمَوْتَ طَالِبٌ حَثِيثٌ لاَ يَفُوتُهُ اَلْمُقِيمُ
همانا مرگ به سرعت در جستجوى شماست، آنها كه در نبرد مقاومت دارند

وَ لاَ يُعْجِزُهُ اَلْهَارِبُ
و آنها كه فرار مى‌كنند، هيچ كدام را از چنگال مرگ رهايى نيست

إِنَّ أَكْرَمَ اَلْمَوْتِ اَلْقَتْلُ
و همانا گرامى‌ترين مرگها كشته شدن در راه خداست

وَ اَلَّذِي نَفْسُ اِبْنِ أَبِي طَالِبٍ بِيَدِهِ لَأَلْفُ ضَرْبَةٍ بِالسَّيْفِ أَهْوَنُ عَلَيَّ مِنْ مِيتَةٍ عَلَى اَلْفِرَاشِ فِي غَيْرِ طَاعَةِ اَللَّهِ
سوگند به آن كس كه جان پسر ابو طالب در دست اوست، هزار ضربت شمشير بر من آسانتر است از مرگ در بستر استراحت، در مخالفت با خداست

و منه وَ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْكُمْ تَكِشُّونَ كَشِيشَ اَلضِّبَابِ
گويى شما را در برخى از حمله‌ها، در حال فرار، ناله كنان چون گلّه‌اى از سوسمار مى‌نگرم

لاَ تَأْخُذُونَ حَقّاً وَ لاَ تَمْنَعُونَ ضَيْماً
كه نه حقّى را باز پس مى‌گيريد، و نه ستمى را باز مى‌داريد

قَدْ خُلِّيتُمْ وَ اَلطَّرِيقَ
اينك اين شما و اين راه گشوده

فَالنَّجَاةُ لِلْمُقْتَحِمِ
نجات براى كسى است كه خود را به ميدان افكنده به مبارزه ادامه دهد

وَ اَلْهَلَكَةُ لِلْمُتَلَوِّمِ
و هلاكت از آن كسى است كه سستى ورزد

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir