و من خطبة له عليه‌السلام لما قبض رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و خاطبه العباس و أبو سفيان بن حرب في أن يبايعا له بالخلافة و ذلك بعد أن تمت البيعة لأبي بكر في السقيفة و فيها ينهى عن الفتنة و يبين عن خلقه و علمه النهي عن الفتنة أَيُّهَا اَلنَّاسُ شُقُّوا أَمْوَاجَ اَلْفِتَنِ بِسُفُنِ اَلنَّجَاةِ
5 از خطبه‌هاى آن حضرت است امام (عليه السلام) اين خطبه را پس از رحلت رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله) خوانده است عبّاس و ابو سفيان نزد او آمدند، تا با وى به خلافت بيعت كنند. مردم! از گردابهاى بلا با كشتى‌هاى نجات برون شويد!

وَ عَرِّجُوا عَنْ طَرِيقِ اَلْمُنَافَرَةِ
و به تبار خويش منازيد، و از راه بزرگى فروختن به يك سو رويد!

وَ ضَعُوا تِيجَانَ اَلْمُفَاخَرَةِ

أَفْلَحَ مَنْ نَهَضَ بِجَنَاحٍ أَوِ اِسْتَسْلَمَ فَأَرَاحَ
كه هر كه با ياورى برخاست روى رستگارى بيند، و گر نه گردن نهد و آسوده نشيند

هَذَا مَاءٌ آجِنٌ وَ لُقْمَةٌ يَغَصُّ بِهَا آكِلُهَا
كه خلافت بدينسان همچون آبى بدمزه و نادلپذير است، و لقمه‌اى گلوگير ،

وَ مُجْتَنِي اَلثَّمَرَةِ لِغَيْرِ وَقْتِ إِينَاعِهَا كَالزَّارِعِ بِغَيْرِ أَرْضِهِ
و آن كه ميوه را نارسيده چيند همچون كشاورزى است كه زمين ديگرى را براى كشت گزيند .

خلقه و علمه فَإِنْ أَقُلْ يَقُولُوا حَرَصَ عَلَى اَلْمُلْكِ
اگر بگويم، گويند خلافت را آزمندانه خواهان است ،

وَ إِنْ أَسْكُتْ يَقُولُوا جَزِعَ مِنَ اَلْمَوْتِ
و اگر خاموش باشم، گويند از مرگ هراسان است ،

هَيْهَاتَ بَعْدَ اَللَّتَيَّا وَ اَلَّتِي
هرگز! من و از مرگ ترسيدن‌؟ پس از آن همه ستيزه و جنگيدن .

وَ اَللَّهِ لاَبْنُ أَبِي طَالِبٍ آنَسُ بِالْمَوْتِ مِنَ اَلطِّفْلِ بِثَدْيِ أُمِّهِ
به خدا سوگند، پسر ابو طالب از مرگ بى‌پژمان است. بيش از آنچه كودك پستان مادر را خواهان است .

بَلِ اِنْدَمَجْتُ عَلَى مَكْنُونِ عِلْمٍ لَوْ بُحْتُ بِهِ لاَضْطَرَبْتُمْ اِضْطِرَابَ اَلْأَرْشِيَةِ فِي اَلطَّوِيِّ اَلْبَعِيدَةِ
امّا چيزى مى‌دانم كه بر شما پوشيده است، و گوشتان هرگز ننيوشيده است. اگر بگويم و بشنويد به لرزه در مى‌آييد و ديگر بجاى نمى‌آييد، لرزيدن ريسمان در چاهى ته آن ناپديد.