و من خطبة له عليه‌السلام و فيها يصف العرب قبل البعثة ثم يصف حاله قبل البيعة له

العرب قبل البعثة

إِنَّ اَللَّهَ بَعَثَ مُحَمَّداً صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم نَذِيراً لِلْعَالَمِينَ
26 و از خطبه‌هاى آن حضرت است همانا خدا محمّد را برانگيخت، تا مردمان را بترساند

وَ أَمِيناً عَلَى اَلتَّنْزِيلِ
و فرمان خدا را چنانكه بايد رساند

وَ أَنْتُمْ مَعْشَرَ اَلْعَرَبِ عَلَى شَرِّ دِينٍ وَ فِي شَرِّ دَارٍ
آن هنگام شما اى مردم عرب! بدترين آيين را برگزيده بوديد، و در بدترين سراى خزيده

مُنِيخُونَ بَيْنَ حِجَارَةٍ خُشْنٍ
منزلگاهتان سنگستانهاى ناهموار

وَ حَيَّاتٍ صُمٍّ
همنشينتان گرزه مارهاى زهردار

تَشْرَبُونَ اَلْكَدِرَ
آبتان تيره و ناگوار

وَ تَأْكُلُونَ اَلْجَشِبَ
خوراكتان گلو آزار

وَ تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ
خون يكديگر را ريزان

وَ تَقْطَعُونَ أَرْحَامَكُمْ
از خويشاوند بريده و گريزان

اَلْأَصْنَامُ فِيكُمْ مَنْصُوبَةٌ
بتهاتان همه جا بر پا

وَ اَلْآثَامُ بِكُمْ مَعْصُوبَةٌ
پاى تا سر آلوده به خطا

و منها صفته قبل البيعة له
و از اين خطبه است

فَنَظَرْتُ فَإِذَا لَيْسَ لِي مُعِينٌ إِلاَّ أَهْلُ بَيْتِي
نگريستم و ديدم مرا يارى نيست، و جز كسانم مددكارى نيست

فَضَنِنْتُ بِهِمْ عَنِ اَلْمَوْتِ
دريغ آمدم كه آنان دست به ياريم گشايند، مبادا كه به كام مرگ در آيند

وَ أَغْضَيْتُ عَلَى اَلْقَذَى
ناچار خار غم در ديده شكسته

وَ شَرِبْتُ عَلَى اَلشَّجَا
نفس در سينه و گلو بسته، از حقّ‌ خود چشم پوشيدم و شربت تلخ شكيبايى نوشيدم

وَ صَبَرْتُ عَلَى أَخْذِ اَلْكَظَمِ

وَ عَلَى أَمَرَّ مِنْ طَعْمِ اَلْعَلْقَمِ

و منها وَ لَمْ يُبَايِعْ حَتَّى شَرَطَ أَنْ يُؤْتِيَهُ عَلَى اَلْبَيْعَةِ ثَمَناً
و از اين خطبه است: برنتافت كه خود را رهين بيعتش سازد تا پذيرفت كه بهاى اين بيعت را بپردازد ،

فَلاَ ظَفِرَتْ يَدُ اَلْبَائِعِ
امّا آن كه فروخت نارستگار است

وَ خَزِيَتْ أَمَانَةُ اَلْمُبْتَاعِ
و آن كه خريد زيانبار

فَخُذُوا لِلْحَرْبِ أُهْبَتَهَا
كنون ساخت جنگ بيارائيد

وَ أَعِدُّوا لَهَا عُدَّتَهَا
و ساز پيكار آماده نماييد

فَقَدْ شَبَّ لَظَاهَا
كه زبانۀ آتش آن نيك بلند است و تابان

وَ عَلاَ سَنَاهَا
و روشنى آن نمايان

وَ اِسْتَشْعِرُوا اَلصَّبْرَ
و شكيبائى را شعار خود داريد

فَإِنَّهُ أَدْعَى إِلَى اَلنَّصْرِ
كه شاهد پيروزى را در كنار آريد