و من خطبة له عليه‌السلام بعد التحكيم و ما بلغه من أمر الحكمين و فيها حمد اللّه على بلائه ثم بيان سبب البلوى
35 و از خطبه‌هاى آن حضرت است بعد از گماردن داوران

الحمد على البلاء اَلْحَمْدُ لِلَّهِ وَ إِنْ أَتَى اَلدَّهْرُ بِالْخَطْبِ اَلْفَادِحِ وَ اَلْحَدَثِ اَلْجَلِيلِ
سپاس خداى راست، هرچند روزگار كارى دشوار پيش آورده، و حادثه‌اى بزرگ پديد كرده

وَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ لَيْسَ مَعَهُ إِلَهٌ غَيْرُهُ
گواهى مى‌دهم كه خدا يكى است، انبازى ندارد و با او شريكى نيست

وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ صلى‌الله‌عليه‌وآله
و محمّد بندۀ او و فرستادۀ اوست. درود بر او و آل او باد

سبب البلوى أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مَعْصِيَةَ اَلنَّاصِحِ اَلشَّفِيقِ اَلْعَالِمِ اَلْمُجَرِّبِ تُورِثُ اَلْحَسْرَةَ وَ تُعْقِبُ اَلنَّدَامَةَ
امّا بعد، نافرمانى خيرخواه مهربان، داناى كاردان، دريغ خوردن آرد، و پشيمانى به دنبال دارد

وَ قَدْ كُنْتُ أَمَرْتُكُمْ فِي هَذِهِ اَلْحُكُومَةِ أَمْرِي
در بارۀ اين داورى رأى خويش را گفتم

وَ نَخَلْتُ لَكُمْ مَخْزُونَ رَأْيِي
و آنچه درون دل داشتم از شما ننهفتم

لَوْ كَانَ يُطَاعُ لِقَصِيرٍ أَمْرٌ
«رأى راست آن بود اگر مى‌پذيرفتيد» .

فَأَبَيْتُمْ عَلَيَّ إِبَاءَ اَلْمُخَالِفِينَ اَلْجُفَاةِ وَ اَلْمُنَابِذِينَ اَلْعُصَاةِ
امّا مخالف وار، سر باز زديد و نافرمانى پيش گرفتيد، جفا ورزيديد و به راه عصيان رفتيد

حَتَّى اِرْتَابَ اَلنَّاصِحُ بِنُصْحِهِ
تا آنكه نصيحتگو در بارۀ خود بدگمان شد

وَ ضَنَّ اَلزَّنْدُ بِقَدْحِهِ
و «حلوا رنج دهان» ،

فَكُنْتُ أَنَا وَ إِيَّاكُمْ كَمَا قَالَ أَخُو هَوَازِنَ
و داستان من و شما چنان كه: نصيحت همه عالم چو باد در قفس است به گوش مردم نادان چو آب در غربال

أَمَرْتُكُمْ أَمْرِي بِمُنْعَرَجِ اَللِّوَى فَلَمْ تَسْتَبِينُوا اَلنُّصْحَ إِلاَّ ضُحَى اَلْغَدِ