و من خطبة له عليه‌السلام يقرر فضيلة الرسول الكريم
95 و از خطبه‌هاى آن حضرت است

بَعَثَهُ وَ اَلنَّاسُ ضُلاَّلٌ فِي حَيْرَةٍ
او را برانگيخت، حالى كه مردم سرگردان بودند

وَ حَاطِبُونَ فِي فِتْنَةٍ
و بيراهۀ فتنه را مى‌پيمودند

قَدِ اِسْتَهْوَتْهُمُ اَلْأَهْوَاءُ
هوا و هوسشان سرگشته ساخته

وَ اِسْتَزَلَّتْهُمُ اَلْكِبْرِيَاءُ
بزرگى خواهى‌شان به فرو دستى انداخته

وَ اِسْتَخَفَّتْهُمُ اَلْجَاهِلِيَّةُ اَلْجَهْلاَءُ
از نادانى جاهليت خوار

حَيَارَى فِي زَلْزَالٍ مِنَ اَلْأَمْرِ
سرگردان و در كار نااستوار

وَ بَلاَءٍ مِنَ اَلْجَهْلِ
به بلاى نادانى گرفتار

فَبَالَغَ صلى‌الله‌عليه‌وآله فِي اَلنَّصِيحَةِ
او كه درود خدا بر وى باد، خير خواهى را به نهايت رساند

وَ مَضَى عَلَى اَلطَّرِيقَةِ
به راه راست رفت

وَ دَعَا إِلَى اَلْحِكْمَةِ
و از طريق حكمت و موعظۀ نيكو مردم را به خدا خواند

وَ اَلْمَوْعِظَةِ اَلْحَسَنَةِ

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir