و من كلام له عليه‌السلام في بعض أيام صفين
107 و از خطبه‌هاى آن حضرت است در يكى از روزهاى صفين

وَ قَدْ رَأَيْتُ جَوْلَتَكُمْ وَ اِنْحِيَازَكُمْ عَنْ صُفُوفِكُمْ
همانا، از جاى كنده شدن و بازگشت شما را در صفها ديدم

تَحُوزُكُمُ اَلْجُفَاةُ اَلطَّغَامُ
فرومايگان گمنام و بيابان نشينان از مردم شام، شما را پس مى‌رانند

وَ أَعْرَابُ أَهْلِ اَلشَّامِ

وَ أَنْتُمْ لَهَامِيمُ اَلْعَرَبِ
حالى كه شما گزيدگان عرب

وَ يَآفِيخُ اَلشَّرَفِ
و جاندانه‌هاى شرف

وَ اَلْأَنْفُ اَلْمُقَدَّمُ
و پيشقدم در بزرگوارى

وَ اَلسَّنَامُ اَلْأَعْظَمُ
و بلند مرتبه و ديدارى هستيد

وَ لَقَدْ شَفَى وَحَاوِحَ صَدْرِي
سرانجام سوزش سينه‌ام فرو نشست

أَنْ رَأَيْتُكُمْ بِأَخَرَةٍ
كه در واپسين دم ديدم

تَحُوزُونَهُمْ كَمَا حَازُوكُمْ
آنان را رانديد، چنانكه شما را راندند

وَ تُزِيلُونَهُمْ عَنْ مَوَاقِفِهِمْ كَمَا أَزَالُوكُمْ
و از جايشان كنديد چنانكه از جايتان كندند

حَسّاً بِالنِّصَالِ
با تيرهاشان كشتيد

وَ شَجْراً بِالرِّمَاحِ
و با نيزه‌هاشان از پاى در آورديد

تَرْكَبُ أُوْلاَهُمْ أُخْرَاهُمْ كَالْإِبِلِ اَلْهِيمِ اَلْمَطْرُودَةِ تُرْمَى عَنْ حِيَاضِهَا وَ تُذَادُ عَنْ مَوَارِدِهَا
تا آنجا كه هر يك ديگرى را مى‌راند و پيشين آنان خود را به جاى پسين مى‌رساند ، همچون شتران تشنه كه از حوضهاشان برانند، و از آبشخورهاشان دور دارند