و من خطبة له عليه‌السلام في أركان الدين
110 و از خطبه‌هاى آن حضرت است

الإسلام إِنَّ أَفْضَلَ مَا تَوَسَّلَ بِهِ اَلْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اَللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى
همانا بهترين چيز كه نزديكى خواهان به خداى سبحان بدان توّسل مى‌جويند

اَلْإِيمَانُ بِهِ وَ بِرَسُولِهِ
ايمان به خدا و پيامبر

وَ اَلْجِهَادُ فِي سَبِيلِهِ
و جهاد در راه خداست

فَإِنَّهُ ذِرْوَةُ اَلْإِسْلاَمِ
كه موجب بلندى كلمۀ مسلمانى است

وَ كَلِمَةُ اَلْإِخْلاَصِ
و يكتا دانستن پروردگار

فَإِنَّهَا اَلْفِطْرَةُ
كه مقتضاى فطرت انسانى است

وَ إِقَامُ اَلصَّلاَةِ فَإِنَّهَا اَلْمِلَّةُ
و بر پاداشتن نماز كه آن ستون دين است

وَ إِيتَاءُ اَلزَّكَاةِ فَإِنَّهَا فَرِيضَةٌ وَاجِبَةٌ
و دادن حقّ‌ مستمندان زكات كه واجب شرع مبين است

وَ صَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِنَّهُ جُنَّةٌ مِنَ اَلْعِقَابِ
و روزۀ ماه رمضان كه نگهدارنده از عقاب است و بازدارندۀ عذاب

وَ حَجُّ اَلْبَيْتِ وَ اِعْتِمَارُهُ فَإِنَّهُمَا يَنْفِيَانِ اَلْفَقْرَ وَ يَرْحَضَانِ اَلذَّنْبَ
و حجّ‌، و عمره گزاردن، كه فقر را براندازند و گناهان را پاك سازند

وَ صِلَةُ اَلرَّحِمِ فَإِنَّهَا مَثْرَاةٌ فِي اَلْمَالِ
و پيوند با خويشان صلۀ رحم كه مال را افزون سازد

وَ مَنْسَأَةٌ فِي اَلْأَجَلِ
و اجل را واپس اندازد

وَ صَدَقَةُ اَلسِّرِّ فَإِنَّهَا تُكَفِّرُ اَلْخَطِيئَةَ
و صدقه دادن نهانى كه گناه را پاك كند و بر جا نگذارد

وَ صَدَقَةُ اَلْعَلاَنِيَةِ فَإِنَّهَا تَدْفَعُ مِيتَةَ اَلسُّوءِ
و صدقه دادن آشكارا كه مرگ بد را باز دارد

وَ صَنَائِعُ اَلْمَعْرُوفِ فَإِنَّهَا تَقِي مَصَارِعَ اَلْهَوَانِ
و كارهاى نيك كه نكوكار را از در افتادن به خوارى نگه دارد

أَفِيضُوا فِي ذِكْرِ اَللَّهِ فَإِنَّهُ أَحْسَنُ اَلذِّكْرِ
به ياد خدا باشيد كه نيكوترين ذكر، ياد خداست

وَ اِرْغَبُوا فِيمَا وَعَدَ اَلْمُتَّقِينَ
و آنچه پرهيزگاران را وعده داده خواهان شويد

فَإِنَّ وَعْدَهُ أَصْدَقُ اَلْوَعْدِ
كه وعدۀ او راستترين وعده‌هاست

وَ اِقْتَدُوا بِهَدْيِ نَبِيِّكُمْ
و به سيرت پيامبرتان اقتدا كنيد

فَإِنَّهُ أَفْضَلُ اَلْهَدْيِ
كه برترين سيرت است

وَ اِسْتَنُّوا بِسُنَّتِهِ فَإِنَّهَا أَهْدَى اَلسُّنَنِ
و به سنّت او بگرويد كه راهنماترين سنت است

فضل القرآن وَ تَعَلَّمُوا اَلْقُرْآنَ فَإِنَّهُ أَحْسَنُ اَلْحَدِيثِ
و قرآن را بياموزيد كه نيكوترين گفتار است

وَ تَفَقَّهُوا فِيهِ فَإِنَّهُ رَبِيعُ اَلْقُلُوبِ
و آن را نيك بفهميد كه دلها را بهترين بهار است

وَ اِسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإِنَّهُ شِفَاءُ اَلصُّدُورِ
و به روشنايى آن بهبودى خواهيد، كه شفاى سينه‌هاى بيمار است

وَ أَحْسِنُوا تِلاَوَتَهُ فَإِنَّهُ أَنْفَعُ اَلْقَصَصِ
و آن را نيكو تلاوت كنيد، كه سودمندترين بيان و تذكار است

وَ إِنَّ اَلْعَالِمَ اَلْعَامِلَ بِغَيْرِ عِلْمِهِ كَالْجَاهِلِ اَلْحَائِرِ اَلَّذِي لاَ يَسْتَفِيقُ مِنْ جَهْلِهِ
همانا عالم كه علم خود را كار نبندد، چون نادانى است سرگردان، كه از بيمارى نادانى نرهد

بَلِ اَلْحُجَّةُ عَلَيْهِ أَعْظَمُ
بلكه حجّت بر او قويتر است

وَ اَلْحَسْرَةُ لَهُ أَلْزَمُ
و حسرت او را لازمتر

وَ هُوَ عِنْدَ اَللَّهِ أَلْوَمُ
و نزد خدا سرزنشش از همه بيشتر.

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir