و من خطبة له عليه‌السلام ذكر فيها ملك الموت و توفية النفس و عجز الخلق عن وصف اللّه
112 و از خطبه‌هاى آن حضرت است كه در آن ذكر ملك الموت را كرده است

هَلْ تُحِسُّ بِهِ إِذَا دَخَلَ مَنْزِلاً
آيا چون به خانه‌اى در آمد از آمدن او آگاه مى‌شوى

أَمْ هَلْ تَرَاهُ إِذَا تَوَفَّى أَحَداً
آيا هنگامى كه يكى را مى‌ميراند، او را مى‌بينى

بَلْ كَيْفَ يَتَوَفَّى اَلْجَنِينَ فِي بَطْنِ أُمِّهِ
بچّه را چگونه در شكم مادر مى‌ميراند

أَ يَلِجُ عَلَيْهِ مِنْ بَعْضِ جَوَارِحِهَا
از راه اندام مادر به درون او در مى‌شود

أَمْ اَلرُّوحُ أَجَابَتْهُ بِإِذْنِ رَبِّهَا
يا روح به اذن پروردگارش بدو پاسخ مى‌دهد

أَمْ هُوَ سَاكِنٌ مَعَهُ فِي أَحْشَائِهَا
يا او با كودك، درون شكم مادر به سر مى‌برد

كَيْفَ يَصِفُ إِلَهَهُ مَنْ يَعْجَزُ عَنْ صِفَةِ مَخْلُوقٍ مِثْلِهِ
آن كه وصف آفريده‌اى چون خود را نتواند، صفت كردن خداى خويش را چگونه داند

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir