و من خطبة له عليه‌السلام في ذكر المكاييل و الموازين
129 و از خطبه‌هاى آن حضرت است در بارۀ پيمانه‌ها

عِبَادَ اَللَّهِ إِنَّكُمْ وَ مَا تَأْمُلُونَ مِنْ هَذِهِ اَلدُّنْيَا أَثْوِيَاءُ مُؤَجَّلُونَ
بندگان خدا! شما و آنچه از اين جهان آرزومنديد، مهمانانى هستيد كه مدّتى معيّن براى شما نهاده‌اند

وَ مَدِينُونَ مُقْتَضَوْنَ أَجَلٌ مَنْقُوصٌ وَ عَمَلٌ مَحْفُوظٌ
و وامدارانيد كه پرداخت آن را از شما خواسته‌اند. در مدّتى كوتاه، و كردارى ضبط‍‌ شده و خدا و فرشتگان از آن آگاه .

فَرُبَّ دَائِبٍ مُضَيَّعٌ
چه بسا كوشنده‌اى كه تباه گردانيد

وَ رُبَّ كَادِحٍ خَاسِرٌ
و بسا رنجبرده كه زيان ديد

وَ قَدْ أَصْبَحْتُمْ فِي زَمَنٍ لاَ يَزْدَادُ اَلْخَيْرُ فِيهِ إِلاَّ إِدْبَاراً وَ لاَ اَلشَّرُّ فِيهِ إِلاَّ إِقْبَالاً
و شما در روزگارى هستيد كه خوبى در آن پشت كرده و همچنان مى‌رود، و بدى روى آورده و پيش مى‌دود

وَ لاَ اَلشَّيْطَانُ فِي هَلاَكِ اَلنَّاسِ إِلاَّ طَمَعاً
و طمع شيطان در تباه كردن مردمان بيشتر مى‌شود

فَهَذَا أَوَانٌ قَوِيَتْ عُدَّتُهُ
اين روزگارى است كه ساز و ساخت شيطان قويتر گرديده

وَ عَمَّتْ مَكِيدَتُهُ
و فريب و بد سگالى او فراگيرتر گشته

وَ أَمْكَنَتْ فَرِيسَتُهُ
و شكار وى در دسترش قرار گرفته

اِضْرِبْ بِطَرْفِكَ حَيْثُ شِئْتَ مِنَ اَلنَّاسِ
گوشۀ چشم به هر سو كه خواهى به مردم بيفكن

فَهَلْ تُبْصِرُ إِلاَّ فَقِيراً يُكَابِدُ فَقْراً
آيا جز مستمندى بينى با فقر دست به گريبان

أَوْ غَنِيّاً بَدَّلَ نِعْمَةَ اَللَّهِ كُفْراً
يا دولتمندى با نعمت خدا در كفران

أَوْ بَخِيلاً اِتَّخَذَ اَلْبُخْلَ بِحَقِّ اَللَّهِ وَفْراً
يا آن كه دست بخشش ندارد، و ندادن حق خدا را افزونى مال به حساب آرد

أَوْ مُتَمَرِّداً كَأَنَّ بِأُذُنِهِ عَنْ سَمْعِ اَلْمَوَاعِظِ وَقْراً
يا سركشى كه از سخن حق روگردان است ، گويى گوش او از شنيدن موعظتها گران است

أَيْنَ أَخْيَارُكُمْ وَ صُلَحَاؤُكُمْ
كجايند گزيدگان شما و نيكانتان

وَ أَيْنَ أَحْرَارُكُمْ وَ سُمَحَاؤُكُمْ
و آزادگان و جوانمردانتان

وَ أَيْنَ اَلْمُتَوَرِّعُونَ فِي مَكَاسِبِهِمْ
كجايند پرهيزگاران در كسب و كار

وَ اَلْمُتَنَزِّهُونَ فِي مَذَاهِبِهِمْ
و پاكيزگان در راه و رفتار

أَ لَيْسَ قَدْ ظَعَنُوا جَمِيعاً عَنْ هَذِهِ اَلدُّنْيَا اَلدَّنِيَّةِ
آيا جز اين است كه همگان رخت بربستند، و از اين جهان پست

وَ اَلْعَاجِلَةِ اَلْمُنَغِّصَةِ
و گذران، و تيره كنندۀ عيش بر مردمان

وَ هَلْ خُلِقْتُمْ إِلاَّ فِي حُثَالَةٍ لاَ تَلْتَقِي إِلاَّ بِذَمِّهِمُ اَلشَّفَتَانِ اِسْتِصْغَاراً لِقَدْرِهِمْ وَ ذَهَاباً عَنْ ذِكْرِهِمْ
دل گسستند؟ و شما مانديد! گروهى خوار و بى‌مقدار، كه از خردى رتبت، لب نخواهد به هم خورد تا نامشان را به زشتى برد، و همى خواهد يادشان را از خاطر بسترد

فَ إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ
پس « إِنّٰا لِلّٰهِ‌ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ‌ رٰاجِعُونَ‌» »

ظَهَرَ اَلْفَسَادُ فَلاَ مُنْكِرٌ مُغَيِّرٌ وَ لاَ زَاجِرٌ مُزْدَجِرٌ
فساد آشكار گشت، نه كار زشت را دگرگون كننده‌اى مانده است و نه نافرمانى و معصيت را بازدارنده‌اى

أَ فَبِهَذَا تُرِيدُونَ أَنْ تُجَاوِرُوا اَللَّهَ فِي دَارِ قُدْسِهِ
با چنين دستاويز مى‌خواهيد در دار قدس خدا مجاور او شويد

وَ تَكُونُوا أَعَزَّ أَوْلِيَائِهِ عِنْدَهُ
و نزد وى از گراميترين دوستانش گرديد

هَيْهَاتَ لاَ يُخْدَعُ اَللَّهُ عَنْ جَنَّتِهِ
هرگز! با خدا و بهشت او فسوس نتوان كرد

وَ لاَ تُنَالُ مَرْضَاتُهُ إِلاَّ بِطَاعَتِهِ
و خشنودى او را جز به طاعت به دست نتوان آورد

لَعَنَ اَللَّهُ اَلْآمِرِينَ بِالْمَعْرُوفِ اَلتَّارِكِينَ لَهُ
لعنت خدا بر آنان كه به معروف فرمان دهند، و خود آن را واگذارند

وَ اَلنَّاهِينَ عَنِ اَلْمُنْكَرِ اَلْعَامِلِينَ بِهِ
و از منكر بازدارند و خود آن را به جا آرند