و من كلام له عليه‌السلام المعروف في غير أهله
142 و از سخنان آن حضرت است

وَ لَيْسَ لِوَاضِعِ اَلْمَعْرُوفِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ مِنَ اَلْحَظِّ فِيمَا أَتَى
نيكى كننده در آنجا كه نشايد و بر آن كس كه نبايد، در آنچه كند بهره‌اى ندارد

إِلاَّ مَحْمَدَةُ اَللِّئَامِ
جز ستايش خسان

وَ ثَنَاءُ اَلْأَشْرَارِ
و درود شنيدن از ناكسان

وَ مَقَالَةُ اَلْجُهَّالَ
و گفتۀ نادانان

مَا دَامَ مُنْعِماً عَلَيْهِمْ مَا أَجْوَدَ يَدَهُ
چندان كه ببخشد به آنان. چه بخشنده دست اوست

وَ هُوَ عَنْ ذَاتِ اَللَّهِ بَخِيلٌ
كه نعمت آن بر بندگان خدا پيوسته است و در راه خدا بسته است

مواضع المعروف

فَمَنْ آتَاهُ اَللَّهُ مَالاً فَلْيَصِلْ بِهِ اَلْقَرَابَةَ
پس آن كه خدا او را مالى بخشد، از آن به خويشاوندان خود رساند

وَ لْيُحْسِنْ مِنْهُ اَلضِّيَافَةَ
و خوان مهمانى نيكو بگستراند

وَ لْيَفُكَّ بِهِ اَلْأَسِيرَ وَ اَلْعَانِيَ
و اسير را آزاد سازد، و رنجديده را بنوازد

وَ لْيُعْطِ مِنْهُ اَلْفَقِيرَ وَ اَلْغَارِمَ
و مستمند را بهره‌مند دارد، و وام وامدار بگزارد

وَ لْيَصْبِرْ نَفْسَهُ عَلَى اَلْحُقُوقِ وَ اَلنَّوَائِبِ اِبْتِغَاءَ اَلثَّوَابِ
و براى درك ثواب، خود را به شكيبايى وادارد، در تحمّل بلاها و پرداخت حقوقى كه بر گردن دارد

فَإِنَّ فَوْزاً بِهَذِهِ اَلْخِصَالِ شَرَفُ مَكَارِمِ اَلدُّنْيَا وَ دَرْكُ فَضَائِلِ اَلْآخِرَةِ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ
كه به دست آوردن اين خصلتها مكرمتهاى اين جهان را داشتن است. و فضيلتهاى آن جهان را يافتن إن شاء الله