و من خطبة له عليه‌السلام في الاستسقاء
143 و از خطبه‌هاى آن حضرت است در خواستن باران

و فيه تنبيه العباد وجوب استغاثة رحمة اللّه إذا حبس عنهم رحمة المطر

أَلاَ وَ إِنَّ اَلْأَرْضَ اَلَّتِي تُقِلُّكُمْ وَ اَلسَّمَاءَ اَلَّتِي تُظِلُّكُمْ مُطِيعَتَانِ لِرَبِّكُمْ
بدانيد زمينى كه شما را بر پشت خود مى‌برد، و آسمانى كه بر شما سايه مى‌گسترد، پروردگار شما را فرمانبردارند

وَ مَا أَصْبَحَتَا تَجُودَانِ لَكُمْ بِبَرَكَتِهِمَا تَوَجُّعاً لَكُمْ
و بركت آن دو بر شما نه از راه دلسوزى است

وَ لاَ زُلْفَةً إِلَيْكُمْ
و نه به خاطر جستن نزديكى

وَ لاَ لِخَيْرٍ تَرْجُوَانِهِ مِنْكُمْ
و نه به اميد خيرى است كه از شما دارند

وَ لَكِنْ أُمِرَتَا بِمَنَافِعِكُمْ فَأَطَاعَتَا
بلكه به سود شما مأمور شدند و گردن نهادند

وَ أُقِيمَتَا عَلَى حُدُودِ مَصَالِحِكُمْ فَقَامَتَا
و براى مصلحت شما بر پاشان داشتند، و ايستادند

إِنَّ اَللَّهَ يَبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ اَلْأَعْمَالِ اَلسَّيِّئَةِ بِنَقْصِ اَلثَّمَرَاتِ
خدا، بندگان خود را به كيفر كارهاى زشت آنان، مبتلا سازد به كاهش ميوۀ درختان

وَ حَبْسِ اَلْبَرَكَاتِ
و به ناباريدن باران

وَ إِغْلاَقِ خَزَائِنِ اَلْخَيْرَاتِ
و بستن گنجينه‌هاى خير به روى ايشان ،

لِيَتُوبَ تَائِبٌ
تا توبه خواه توبه كند

وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ
و معصيت كار دل از معصيت بكند

وَ يَتَذَكَّرَ مُتَذَكِّرٌ
و پند گيرنده پند بپذيرد

وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ
و بازدارنده، راه نافرمانى را بر بندگان بگيرد

وَ قَدْ جَعَلَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ اَلاِسْتِغْفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ اَلرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ اَلْخَلْقِ
و خدا آمرزش خواستن را وسيلت پيوسته داشتن روزى بر روزى خواران قرار داده است، و موجب رحمت برآفريدگان

فَقَالَ سُبْحَانَهُ اِسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كٰانَ غَفّٰاراً يُرْسِلِ اَلسَّمٰاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرٰاراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوٰالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنّٰاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهٰاراً
و فرموده است: « اِسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ‌ إِنَّهُ‌ كٰانَ‌ غَفّٰاراً يُرْسِلِ‌» » « اَلسَّمٰاءَ عَلَيْكُمْ‌ مِدْرٰاراً وَ يُمْدِدْكُمْ‌ بِأَمْوٰالٍ‌ وَ بَنِينَ‌» »

فَرَحِمَ اَللَّهُ اِمْرَأً اِسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ
پس خدا بيامرزد كسى را كه پيشباز توبه رود

وَ اِسْتَقَالَ خَطِيئَتَهُ
و از گناهانش بخشش طلبد

وَ بَادَرَ مَنِيَّتَهُ
پيش از آنكه مرگش برسد

اَللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَيْكَ مِنْ تَحْتِ اَلْأَسْتَارِ وَ اَلْأَكْنَانِ
بار خدايا! ما به سوى تو آمديم، از خانه‌ها كه در آن بوديم و از چادرها كه در آن مى‌غنوديم

وَ بَعْدَ عَجِيجِ اَلْبَهَائِمِ وَ اَلْوِلْدَانِ
حالى كه جانوران در بانگ و خروش بودند و كودكان در فرياد و جوش .

رَاغِبِينَ فِي رَحْمَتِكَ وَ رَاجِينَ فَضْلَ نِعْمَتِكَ وَ خَائِفِينَ مِنْ عَذَابِكَ وَ نِقْمَتِكَ
خواستاران آمرزش توايم و اميدواران نعمت و بخشش توايم. از عذابت ترسانيم، و از كيفرت، هراسان

اَللَّهُمَّ فَاسْقِنَا غَيْثَكَ
خدايا! ما را از باران رحمتت سيراب كن

وَ لاَ تَجْعَلْنَا مِنَ اَلْقَانِطِينَ
و از جملۀ نوميدانمان مگردان

وَ لاَ تُهْلِكْنَا بِالسِّنِينَ
و به قحط‍‌ سالى‌مان مميران

وَ لاَ تُؤَاخِذْنَا بِمَا فَعَلَ اَلسُّفَهَاءُ مِنَّا يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ
و بر ما مگير بدانچه كردند بيخردانمان، اى بخشنده‌تر از همۀ بخشندگان

اَللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَيْكَ نَشْكُو إِلَيْكَ مَا لاَ يَخْفَى عَلَيْكَ
ما به سوى تو بيرون شده‌ايم، و از آنچه بر تو پوشيده نيست، به تو شكايت آورده‌ايم

حِينَ أَلْجَأَتْنَا اَلْمَضَايِقُ اَلْوَعْرَةُ
و اين هنگامى است كه سختيهاى طاقت فرسا ما را بيچاره كرده

وَ أَجَاءَتْنَا اَلْمَقَاحِطُ اَلْمُجْدِبَةُ
و تنگسالى و بى‌بارانى به ستوه‌مان آورده

وَ أَعْيَتْنَا اَلْمَطَالِبُ اَلْمُتَعَسِّرَةُ
پيشآمدهاى سخت به ناتوانى‌مان كشانده

وَ تَلاَحَمَتْ عَلَيْنَا اَلْفِتَنُ اَلْمُسْتَصْعِبَةُ
و فتنه‌هاى دشوار كارد را به استخوان رسانده

اَللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ أَلاَّ تَرُدَّنَا خَائِبِينَ
خدايا از تو مى‌خواهيم ما را نوميد بازمگردانى

وَ لاَ تَقْلِبَنَا وَاجِمِينَ
و نادلخواه از درگاهت نرانى

وَ لاَ تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا
و ما را به گناهانمان مگيرى

وَ لاَ تُقَايِسَنَا بِأَعْمَالِنَا
و به كردارمان كيفر مدهى

اَللَّهُمَّ اُنْشُرْ عَلَيْنَا غَيْثَكَ وَ بَرَكَتَكَ
خدايا! باران رحمت خود را بر ما بباران

وَ رِزْقَكَ وَ رَحْمَتَكَ
و بركت خويش بر ما بگستران، و روزى و رحمتت را به ما رسان

وَ اِسْقِنَا سُقْيَا نَاقِعَةً مُرْوِيَةً مُعْشِبَةً
و ما را آب ده از بارانى سود رسان، سيراب كننده و رويانندۀ گياهان

تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ
كه آنچه خشك شده بروياند

وَ تُحْيِي بِهَا مَا قَدْ مَاتَ
و آنچه مرده است زنده گرداند

نَافِعَةَ اَلْحَيَا
فراخى نعمت آن بسيار

كَثِيرَةَ اَلْمُجْتَنَى
ميوه‌اش افزون و بى‌شمار

تُرْوِي بِهَا اَلْقِيعَانَ
كه زمينهاى پست را سيراب كند

وَ تُسِيلُ اَلْبُطْنَانَ
و به درّه‌ها سيل افكند

وَ تَسْتَوْرِقُ اَلْأَشْجَارَ
درختان را برگ آرد

وَ تُرْخِصُ اَلْأَسْعَارَ
و نرخها را ارزان دارد

إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ
همانا، تو بر هر چيز كه خواهى توانايى