و من كلام له عليه‌السلام في ذكر أهل البصرة
148 و از خطبه‌هاى آن حضرت است

كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا يَرْجُو اَلْأَمْرَ لَهُ
هر يك از دو تن كار را براى خود اميد مى‌دارد

وَ يَعْطِفُهُ عَلَيْهِ دُونَ صَاحِبِهِ
ديده بدان دوخته و رفيقش را به حساب نمى‌آرد

لاَ يَمُتَّانِ إِلَى اَللَّهِ بِحَبْلٍ
نه پيوندى با خدا دارند

وَ لاَ يَمُدَّانِ إِلَيْهِ بِسَبَبٍ
و نه با وسيلتى روى بدو مى‌آرند

كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا حَامِلُ ضَبٍّ لِصَاحِبِهِ
هر يك كينۀ ديگرى را در دل دارد

وَ عَمَّا قَلِيلٍ يُكْشَفُ قِنَاعُهُ بِهِ
و زودا كه پرده از آن بردارد

وَ اَللَّهِ لَئِنْ أَصَابُوا اَلَّذِي يُرِيدُونَ لَيَنْتَزِعَنَّ هَذَا نَفْسَ هَذَا
به خدا اگر بدانچه مى‌خواهند برسند، اين جان آن را از تن برون سازد

وَ لَيَأْتِيَنَّ هَذَا عَلَى هَذَا
و آن اين را از پا در اندازد

قَدْ قَامَتِ اَلْفِئَةُ اَلْبَاغِيَةُ
اكنون گروه نافرمان بر پاخاست

فَأَيْنَ اَلْمُحْتَسِبُونَ
پس گروهى كه براى خدا مى‌كوشد كجاست

فَقَدْ سُنَّتْ لَهُمُ اَلسُّنَنُ
راههاى راست را پيش روى آنان گشادند

وَ قُدِّمَ لَهُمُ اَلْخَبَرُ
و از پيش، آنان را خبر دادند

وَ لِكُلِّ ضَلَّةٍ عِلَّةٌ
براى هر گمراه شدنى دستاويزى است

وَ لِكُلِّ نَاكِثٍ شُبْهَةٌ
و هر پيمان شكنى را راه گريزى است

وَ اَللَّهِ لاَ أَكُونُ كَمُسْتَمِعِ اَللَّدْمِ
به خدا، من چون آن كس نباشم كه بر سينه زدن، ناله برآوردن، و گريه كردن بر مرده را شنود و ببيند، پس سر خود گيرد، و پند نپذيرد

يَسْمَعُ اَلنَّاعِيَ وَ يَحْضُرُ اَلْبَاكِيَ ثُمَّ لاَ يَعْتَبِرُ