و من خطبة له عليه‌السلام في صفة النبي و أهل بيته و أتباع دينه و فيها يعظ بالتقوى
161 و از خطبه‌هاى آن حضرت است

الرسول و أهله و أتباع دينه اِبْتَعَثَهُ بِالنُّورِ اَلْمُضِيءِ
او را برانگيخت با نور رخشا

وَ اَلْبُرْهَانِ اَلْجَلِيِّ
و برهان هويدا

وَ اَلْمِنْهَاجِ اَلْبَادِي
و راه پيدا

وَ اَلْكِتَابِ اَلْهَادِي
و كتاب راهنما

أُسْرَتُهُ خَيْرُ أُسْرَةٍ وَ شَجَرَتُهُ خَيْرُ شَجَرَةٍ
خاندان او نيكوترين خاندان است

أَغْصَانُهَا مُعْتَدِلَةٌ
و او بهترين درخت آن درختستان است. شاخه‌هاى آن راست

وَ ثِمَارُهَا مُتَهَدِّلَةٌ
و ميوه‌هاى آن نزديك و در دسترس همگان است .

مَوْلِدُهُ بِمَكَّةَ وَ هِجْرَتُهُ بِطَيْبَةَ
زادگاه او مكّه است، و هجرت او به مدينۀ طيّبه

عَلاَ بِهَا ذِكْرُهُ وَ اِمْتَدَّ مِنْهَا صَوْتُهُ
در مدينه نام او بلند گرديد، و دعوتش به همه جا كشيد

أَرْسَلَهُ بِحُجَّةٍ كَافِيَةٍ وَ مَوْعِظَةٍ شَافِيَةٍ وَ دَعْوَةٍ مُتَلاَفِيَةٍ
او را فرستاد با حجّتى بسنده كه قرآن است ، و موعظتى كه درمان است، و دعوتى كه جبران كنندۀ زيان است

أَظْهَرَ بِهِ اَلشَّرَائِعَ اَلْمَجْهُولَةَ
بدو حكمهاى نادانسته را آشكار كرد

وَ قَمَعَ بِهِ اَلْبِدَعَ اَلْمَدْخُولَةَ
و بدعتها را كه در آن راه يافته بود كوفت و به كنار كرد

وَ بَيَّنَ بِهِ اَلْأَحْكَامَ اَلْمَفْصُولَةَ
و حكمهاى گونه گون را پديدار

فَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ اَلْإِسْلاَمِ دِيناً تَتَحَقَّقْ شِقْوَتُهُ
پس هر كه جز اسلام دينى را پيروى كند به يقين بدبخت است

وَ تَنْفَصِمْ عُرْوَتُهُ
و پيوند او با خدا بريده

وَ تَعْظُمْ كَبْوَتُهُ
و به سر در افتادن او سخت

وَ يَكُنْ مَآبُهُ إِلَى اَلْحُزْنِ اَلطَّوِيلِ وَ اَلْعَذَابِ اَلْوَبِيلِ
پايان كارش اندوهى است دراز، و عذابى دشوار و جانگداز

وَ أَتَوَكَّلُ عَلَى اَللَّهِ تَوَكُّلَ اَلْإِنَابَةِ إِلَيْهِ
و بر خدا توكّل مى‌كنم، توكّلى كه بازگشت به اوست

وَ أَسْتَرْشِدُهُ اَلسَّبِيلَ اَلْمُؤَدِّيَةَ إِلَى جَنَّتِهِ اَلْقَاصِدَةَ إِلَى مَحَلِّ رَغْبَتِهِ
و از او راه مى‌جويم، راهى كه به بهشت مى‌رساند، و بدانجا كه خواست اوست

النصح بالتقوى

أُوصِيكُمْ عِبَادَ اَللَّهِ بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ طَاعَتِهِ
بندگان خدا! شما را به ترس از خدا و فرمانبردارى او سفارش مى‌كنم

فَإِنَّهَا اَلنَّجَاةُ غَداً وَ اَلْمَنْجَاةُ أَبَداً
كه نجات فردا در آن است، و مايۀ رهايى جاودان است

رَهَّبَ فَأَبْلَغَ
او ترساند و چنانكه بايد ترسانيد

وَ رَغَّبَ فَأَسْبَغَ
و خواهان ساخت و ترغيب را تمام گردانيد

وَ وَصَفَ لَكُمُ اَلدُّنْيَا وَ اِنْقِطَاعَهَا وَ زَوَالَهَا وَ اِنْتِقَالَهَا
دنيا را براى شما وصف كرد كه سپرى شدنى است و نپايد، و از اين بدان گرايد

فَأَعْرِضُوا عَمَّا يُعْجِبُكُمْ فِيهَا لِقِلَّةِ مَا يَصْحَبُكُمْ مِنْهَا
پس روى بگردانيد، از آنچه شما را در آن شاد مى‌گرداند، كه اندك چيزى از آن همراه شما مى‌ماند

أَقْرَبُ دَارٍ مِنْ سَخَطِ اَللَّهِ وَ أَبْعَدُهَا مِنْ رِضْوَانِ اَللَّهِ
نزديكترين خانه به خشم خداى قهّار است ، و دورترين آن از خشنودى پروردگار

فَغُضُّوا عَنْكُمْ عِبَادَ اَللَّهِ غُمُومَهَا وَ أَشْغَالَهَا
پس بندگان خدا! چشم بپوشيد، از آن كه در پى اندوهها و گرفتاريهاى آن بكوشيد

لِمَا قَدْ أَيْقَنْتُمْ بِهِ مِنْ فِرَاقِهَا وَ تَصَرُّفِ حَالاَتِهَا
چه بى‌گمان دانيد كه از شما جدا شدنى است و پى در پى دگرگون شدنى

فَاحْذَرُوهَا حَذَرَ اَلشَّفِيقِ اَلنَّاصِحِ
پس، از آن بر حذر باشيد چون خيرخواهى مهربان

وَ اَلْمُجِدِّ اَلْكَادِحِ
و كوشنده‌اى كه رنج برد براى رهايى از چنگ آن ،

وَ اِعْتَبِرُوا بِمَا قَدْ رَأَيْتُمْ مِنْ مَصَارِعِ اَلْقُرُونِ قَبْلَكُمْ
و پند گيريد بدانچه ديديد، از آنان كه پيش از شما بودند، كه چگونه در خاك غنودند

قَدْ تَزَايَلَتْ أَوْصَالُهُمْ
اندامشان از هم گسيخت

وَ زَالَتْ أَبْصَارُهُمْ وَ أَسْمَاعُهُمْ
ديده‌ها و گوشهاشان فرو ريخت

وَ ذَهَبَ شَرَفُهُمْ وَ عِزُّهُمْ
شرف و عزّتشان رخت بربست

وَ اِنْقَطَعَ سُرُورُهُمْ وَ نَعِيمُهُمْ
شادمانى و تن آسانى‌شان از هم گسست

فَبُدِّلُوا بِقُرْبِ اَلْأَوْلاَدِ فَقْدَهَا
نزديكى فرزندان به از دست دادن آنان كشيد

وَ بِصُحْبَةِ اَلْأَزْوَاجِ مُفَارَقَتَهَا
و همنشينى همسران به جدا شدن از ايشان انجاميد

لاَ يَتَفَاخَرُونَ وَ لاَ يَتَنَاسَلُونَ وَ لاَ يَتَزَاوَرُونَ وَ لاَ يَتَحَاوَرُونَ
نه به هم مى‌نازند، و نه فرزندانى مى‌آورند، و نه يكديگر را ديدار مى‌كنند، و نه در كنار هم به سر مى‌برند

فَاحْذَرُوا عِبَادَ اَللَّهِ حَذَرَ اَلْغَالِبِ لِنَفْسِهِ اَلْمَانِعِ لِشَهْوَتِهِ اَلنَّاظِرِ بِعَقْلِهِ
پس بندگان خدا! بپرهيزيد، پرهيز كسى كه بر نفس خود چيره است، و شهوت خويش را بازدارنده، و به خرد خود نگرنده

فَإِنَّ اَلْأَمْرَ وَاضِحٌ وَ اَلْعَلَمَ قَائِمٌ وَ اَلطَّرِيقَ جَدَدٌ وَ اَلسَّبِيلَ قَصْدٌ
كه كار پيداست و نشانه برپاست، و راه هموار و روشن و راست

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir