و من كلام له عليه‌السلام لما عزم على لقاء القوم بصفين
171 و از سخنان آن حضرت است چون آهنگ ديدار مردم را، در صفّين، فرمود

الدعاء اَللَّهُمَّ رَبَّ اَلسَّقْفِ اَلْمَرْفُوعِ وَ اَلْجَوِّ اَلْمَكْفُوفِ اَلَّذِي جَعَلْتَهُ مَغِيضاً لِلَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ وَ مَجْرًى لِلشَّمْسِ وَ اَلْقَمَرِ وَ مُخْتَلَفاً لِلنُّجُومِ اَلسَّيَّارَةِ
اى خداى آسمان افراشته، و فضاى نگاهداشته كه آن را براى شب و روز فرو رفتنگاه كرده‌اى، و گردشگاه خورشيد و ماه، و جاى آمد شد گردنده ستارگان

وَ جَعَلْتَ سُكَّانَهُ سِبْطاً مِنْ مَلاَئِكَتِكَ لاَ يَسْأَمُونَ مِنْ عِبَادَتِكَ
و باشندگان آن را گروهى از فرشتگان كه به ستوه نيايند از پرستش تو هيچ زمان ،

وَ رَبَّ هَذِهِ اَلْأَرْضِ اَلَّتِي جَعَلْتَهَا قَرَاراً لِلْأَنَامِ وَ مَدْرَجاً لِلْهَوَامِّ وَ اَلْأَنْعَامِ
و اى پروردگار اين زمين كه آن را آرام جاى آفريدگان كرده‌اى و جاى رفت و آمد خزندگان و چارپايان

وَ مَا لاَ يُحْصَى مِمَّا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى
و آنچه به شمار نيايد از چيزى كه ديده شود و ديدن نتوان

وَ رَبَّ اَلْجِبَالِ اَلرَّوَاسِي اَلَّتِي جَعَلْتَهَا لِلْأَرْضِ أَوْتَاداً وَ لِلْخَلْقِ اِعْتِمَاداً
و پروردگار كوههاى پا برجا كه آن را در زمين چون ميخها فرو برده‌اى، تا نگاهش دارد، و براى آفريده پناهگاهى كه بدان پناه آرد

إِنْ أَظْهَرْتَنَا عَلَى عَدُوِّنَا فَجَنِّبْنَا اَلْبَغْيَ وَ سَدِّدْنَا لِلْحَقِّ
اگر بر دشمنانمان پيروز كردى، ما را از ستم بر كنار كن، و در راه حقّ‌ راست و استوار

وَ إِنْ أَظْهَرْتَهُمْ عَلَيْنَا فَارْزُقْنَا اَلشَّهَادَةَ وَ اِعْصِمْنَا مِنَ اَلْفِتْنَةِ
و اگر آنان را بر ما پيروزى دادى، شهادت را روزى ما كن، و از فتنه نگهدارمان

الدعوة للقتال أَيْنَ اَلْمَانِعُ لِلذِّمَارِ
كجاست آزاد مردى كه به حمايت مردم خويش برخيزد

وَ اَلْغَائِرُ عِنْدَ نُزُولِ اَلْحَقَائِقِ مِنْ أَهْلِ اَلْحِفَاظِ
و غيرتمندى كه هنگام نزول بلا بستيزد

اَلْعَارُ وَرَاءَكُمْ وَ اَلْجَنَّةُ أَمَامَكُمْ
ننگ را پشت سر و بهشت را پيش رو داريد اينك با شماست كه به كدام رو آريد

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir