و من كلام له عليه‌السلام و قد سأله ذعلب اليماني فقال هل رأيت ربك يا أمير المؤمنين
179 و از سخنان آن حضرت است ذعلب يمانى از او پرسيد: «اى امير مؤمنان آيا پروردگار خود را ديده‌اى‌؟»

فقال عليه‌السلام أ فأعبد ما لا أرى فقال و كيف تراه فقال
فرمود: «آيا چيزى را كه نبينم مى‌پرستم‌؟» گفت: «چگونه او را مى‌بينى‌؟» فرمود:

لاَ تُدْرِكُهُ اَلْعُيُونُ بِمُشَاهَدَةِ اَلْعِيَانِ وَ لَكِنْ تُدْرِكُهُ اَلْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ اَلْإِيمَانِ
ديده‌ها او را آشكارا نتواند ديد، امّا دلها با ايمان درست بدو خواهد رسيد

قَرِيبٌ مِنَ اَلْأَشْيَاءِ غَيْرَ مُلاَبِسٍ بَعِيدٌ مِنْهَا غَيْرَ مُبَايِنٍ
به هر چيز نزديك است نه بدان پيوسته، و از آنها دور است نه جدا و گسسته .

مُتَكَلِّمٌ لاَ بِرَوِيَّةٍ مُرِيدٌ لاَ بِهِمَّةٍ صَانِعٌ لاَ بِجَارِحَةٍ
گوينده است نه به انديشه و نگرش. اراده كننده است نه از روى آرزو و خواهش. سازنده است نه با پا و دست

لَطِيفٌ لاَ يُوصَفُ بِالْخَفَاءِ كَبِيرٌ لاَ يُوصَفُ بِالْجَفَاءِ
كار با نرمى و پوشيدگى كند و نتوان گفت پوشيده است. بزرگ‌قدر است و ستمكار نباشد

بَصِيرٌ لاَ يُوصَفُ بِالْحَاسَّةِ
بيناست و نيروى بيناييش به كار نباشد

رَحِيمٌ لاَ يُوصَفُ بِالرِّقَّةِ
مهربان است از راه انعام و بخشش بر بندگان نه از روى نازكدلى و دلسوزى بر آنان .

تَعْنُو اَلْوُجُوهُ لِعَظَمَتِهِ وَ تَجِبُ اَلْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِهِ
سرها برابر بزرگى او فرو افتاده، و خوار است، و دلها از بيم او بيقرار

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir