هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و شیفتگی خود به معشوق سخن می‌گوید و از او می‌خواهد که حال دردمندان را ببیند و به آن‌ها توجه کند. او معشوق را به شیرینی تشبیه می‌کند و از او می‌خواهد که عیبش را نگیرد.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیهات و مفاهیم عمیق ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
رباعی شمارهٔ ۱۴۴
ای مایهٔ درمان نفسی ننشینی
تا صورت حال دردمندان بینی
گر من به تو فرهاد صفت شیفته‌ام
عیبم مکن ای جان که تو بس شیرینی
تا صورت حال دردمندان بینی
گر من به تو فرهاد صفت شیفته‌ام
عیبم مکن ای جان که تو بس شیرینی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۴۳
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
