لاف صاحب نظری از دل هشیار خوش است
چشم بیدار فراوان، دل بیدار خوش است

خوش بود گر رگ جان رشته زنار بود
به زبان چند توان گفت که زنار خوش است

مستی و رقص و طرب شیوه عیاران است
رقص مستان محبت به سر دار خوش است

ای اجل رحم کن امروز به وصلم بگذار
که جگر تشنه ام و شربت دیدار خوش است

گلرخان مرهم داغ دل مراغان خودند
آه از آن گل که به آزار من زار خوش است

گر ملول است طبیب از غم بیماری دل
گو تو خوش باش که با غم دل بیمار خوش است

سربلندان جهان با گل این باغ خوشند
دل افتاده اهلی است که با خار خوش است

«اهلی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir