گر به کوثر نظر ز نیکو عملی است
چشم ما بر کرم ساقی و بخش ازلی است

رند دردی کش ما را تو چه دانی چه کس است
بجز از پیر خرابات که داند که ولی است

ای طبیب دل و جان سوی خود از ناز مرا
کی محل میکنی و درد من از کم محلی است

پاک دل نیست کسی کز می صافی گذرد
احتراز از محک تجربه عین دغلی است

عمر باشد که درین میکده با خضر و مسیح
اهلی از جرعه کشان علی و آل علی است