لعلت بخنده هرچه دلم از تو خواست کرد
صد وعده دروغ بیک خنده راست کرد

مقصود ما هلک شدن بود غایتش
عشق تو آنچه غایت مقصود ماست کرد

برقی ز آفتاب رخت درچمن فتاد
بازار گل چو خرمن مه روبکاست کرد

دیدی که چشم مست تو چون خواست قتل ما
نگذاشت جای آشتی و هرچه خواست کرد

باور مکن که چرخ جفا کار کج نهاد
کاری چنانکه خاطر ما خواست راست کرد

اهلی برید دل ز طمع ای شکر لبان
از جان گذشت و آنچه مراد شماست کرد

«اهلی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir