یار از سر کوچه چو مه برآمد
هر گوشه هزار وه برآمد

برخاست قیامتی که در صبح
ماه شب چارده برآمد

سرمست به خانقه گذر کرد
فریاد ز خانقه برآمد

مقصودم از او هلاک خود بود
مقصود بیک نگه برآمد

یعقوب صفت بسوخت اهلی
تا یوسف او زچه برآمد