گاه چون ظاهرپرستانش عبادت می کنم
لیک از آن بسیار می ترسم که عادت می کنم

من ز موجودات تحقیق وجودش کرده ام
سیر وحدت را نهان در عین کثرت می کنم

می کنم دل را به مژگان سیاهی روبرو
ساده بود این لوح پیش از این، منبت می کنم

می فشانم اشک خون آلوده بر خاک درش
از برای مردم بیمار شربت می کنم

می تراشم هر زمان از دل بتی کو آذری
تا ببیند قدرت حق را چه صنعت می کنم؟

می توانم دل ز نیش خنجرش گیرم به زور
در میان جان است با آن من مروت می کنم

ساقیا گر عمر باشد نذر کردم بعد از این
خدمت این دور تا دور قیامت می کنم

روزیم خون جگر شد بر سر این کو مدام
می دهم دل را دل و راضی به قسمت می کنم

گه روم خود، گه رود دل، گه رود جان بر درش
من حریفم پاسبانی را به نوبت می کنم

این دل غمدیده را از رفتن بیجا بسی
گاه وحشت گه شکایت گه نصیحت می کنم

گر ز زلفش حلقه ای افتد سعیدا در کفم
حلقه ها در گوش استغنا و همت می کنم