باز مرا عشق کهن تازه شد
باز ز من شهر پر آوازه شد

دل ز برم رخت سفر بار کرد
جان ز پیش تا در دروازه شد

رنج دل سوخته از حد گذشت
درد دل ریش زاندازه شد

عشق اثیر ار چه کهن گشته بود
مژده شما را که ز سر تازه شد