هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر به بیان احساسات عمیق خود نسبت به معشوق می‌پردازد. او از وفاداری بی‌حد و حصر، فداکاری و عشق بی‌پایان خود سخن می‌گوید و حتی حاضر است جان خود را فدا کند. شاعر از رنج‌های عشق و اشک‌هایش می‌گوید و اینکه همیشه به معشوق چشم دوخته است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین برخی از عبارات مانند 'خون دل خوردن' و 'خون جگر' ممکن است برای کودکان نامناسب باشد.
شمارهٔ ۱۲۲
ره صد رهگذرت میدارم
چشم و دل بر اثرت میدارم
با همه بی خبری، هرچه کنی
لحظه لحظه، خبرت میدارم
تا سگ خویشتنم نامیدی
یزک بام و درت میدارم
در جهان دوستر از جان چه بود
من ازآن، دوست ترت میدارم
نقد کردم، ز رخ گوهر اشک
سر طوق و کمرت میدارم
چون خوری خون دل من بگذار
تا بخون جگرت میدارم
مردم چشم منی، در همه عمر
در حجاب نظرت میدارم
گفتیم خوار همی دار اثیر
خوار بادم اگرت میدارم
چشم و دل بر اثرت میدارم
با همه بی خبری، هرچه کنی
لحظه لحظه، خبرت میدارم
تا سگ خویشتنم نامیدی
یزک بام و درت میدارم
در جهان دوستر از جان چه بود
من ازآن، دوست ترت میدارم
نقد کردم، ز رخ گوهر اشک
سر طوق و کمرت میدارم
چون خوری خون دل من بگذار
تا بخون جگرت میدارم
مردم چشم منی، در همه عمر
در حجاب نظرت میدارم
گفتیم خوار همی دار اثیر
خوار بادم اگرت میدارم
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
