هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و توصیفی است که با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، معشوق را به عناصر طبیعی مانند سوسن، سنبل، سرو، نرگس و خورشید تشبیه می‌کند. شاعر از زیبایی‌های چهره، مو، دهان و اندام معشوق سخن می‌گوید و احساسات خود را با زبانی شاعرانه و عاطفی بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شاعرانه و ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد تا بتواند ارتباط مناسبی با متن برقرار کند.
شمارهٔ ۱۳۵
خه خه آن سوسن سیرابش بین
هی هی آن سنبل پر تابش بین
چستی سرو چمانش دیدی
مستی نرگس پر خوابش بین
خنده ئی زد صدف لعل گشاد
رشته ی لولوی خوشابش بین
دیده ئی آینه چهره ی روح
عکس خورشید جهان تابش بین
پسته بسته دهان آنگه نقل
از می آلوده دو عنابش بین
دلبران را رسن مشک بس است
چنبر غالیه ی نابش بین
تازه کن نور دو قندیل بصر
رکعت طاق دو محرابش بین
چکنم قصه، ز سر تا بقدم
فتنه را ساخته اسبابش بین
گر ندیدی تن بی توش اثیر
کمر لاغر بی تابش بین
هی هی آن سنبل پر تابش بین
چستی سرو چمانش دیدی
مستی نرگس پر خوابش بین
خنده ئی زد صدف لعل گشاد
رشته ی لولوی خوشابش بین
دیده ئی آینه چهره ی روح
عکس خورشید جهان تابش بین
پسته بسته دهان آنگه نقل
از می آلوده دو عنابش بین
دلبران را رسن مشک بس است
چنبر غالیه ی نابش بین
تازه کن نور دو قندیل بصر
رکعت طاق دو محرابش بین
چکنم قصه، ز سر تا بقدم
فتنه را ساخته اسبابش بین
گر ندیدی تن بی توش اثیر
کمر لاغر بی تابش بین
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
