هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و دلتنگی سخن می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که به او توجه کند و رحمت الهی را به یاد آورد. او از غم و تنگدلی خود می‌گوید و از معشوق می‌خواهد که با رسیدن به او، این غم را بشوید.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عاطفی و عاشقانه است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از اصطلاحات شعر کلاسیک فارسی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۶۱
من تنگدل و تو تنگ خوئی
من خوب سخن، تو خوبروئی
با من بکن آن که لطف یزدان
با روی تو کرد، از نکوئی
برتنگ دلی من به بخشای
کز، دل همه گرد غم بشوئی
آخر بکنار من رسی باز
چون گرد همه اثیر پوئی
من خوب سخن، تو خوبروئی
با من بکن آن که لطف یزدان
با روی تو کرد، از نکوئی
برتنگ دلی من به بخشای
کز، دل همه گرد غم بشوئی
آخر بکنار من رسی باز
چون گرد همه اثیر پوئی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
