هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه از درد فراق و محبت سخن میگوید. شاعر از عشق بیوفا و رنجهای ناشی از آن شکایت دارد و با تصاویری مانند زلف یار و شبهای فراق، احساسات خود را بیان میکند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی پیچیده است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسبتر است. همچنین، استفاده از استعارههای ادبی ممکن است برای کودکان قابلدرک نباشد.
شمارهٔ ۱۶۲
ای عهد تو جمله نانمازی
مهر تو چو صبر من مجازی
در پای هزار محنت افکند
عشق تو مرا، بدست بازی
از زلف تو وام گرد گوئی
شبهای فراق من، درازی
یک موی نمی سزد، که تا فرق
از محنت من پزیر بازی
زلف تو برآمد، آسمان گفت
هندوی تو من، به ترکتازی
مهر تو چو صبر من مجازی
در پای هزار محنت افکند
عشق تو مرا، بدست بازی
از زلف تو وام گرد گوئی
شبهای فراق من، درازی
یک موی نمی سزد، که تا فرق
از محنت من پزیر بازی
زلف تو برآمد، آسمان گفت
هندوی تو من، به ترکتازی
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.