هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف طبیعت و احساسات می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند گل، سنبل، نرگس، و آب برای بیان حالات مختلف عاطفی و طبیعی استفاده کرده است. همچنین، در برخی ابیات به مفاهیمی مانند فتنه، شور، و سحر اشاره شده که بر جنبه‌های عمیق‌تر و نمادین شعر تأکید دارد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم نمادین و استعاری است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و ادبی نیاز دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها و تصاویر به کار رفته ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا پیچیده باشد.

شمارهٔ ۱۷۰

بر گل چو مثال عنبر انگیزی
در روم ززنگ لشگر انگیزی

گه سنبل بسته را بشورانی
تا، آفت شور دیگر انگیزی

گه نرگس مست را، بخوابانی
تا فتنه خفته را بر انگیزی

گه سحردهی به چشم جادویش
گه بیضه ی عاج عنبر انگیزی

گه رنج آری، بچهره ی نازک
گه بر ره آب، آذر انگیزی

چون عرض دهی ز لعل خود لولو
حالی ز وجود ما، زر انگیزی

این طرفه که شکر حدیث آری
وانگه ز حدیث شکرانگیزی

از حلقه گوش در نطاق شب
بر صبح هلال لاغر انگیزی

در چنبر مه، چو مار در جبین آری
بر مهره ی مه مزور انگیزی

در چشمه چشم ها سرشک آب
اغلب ز چه نکون بر انگیزی

آب انگیزی ز چشم ها لیکن
از چشم اثیر آذر انگیزی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.